Sevda Çiçeğime


Tam sol tarafından sağına dönmeye çalışırken temiz sakallı, güleç yüzlü yaşlı bir adam, kapıyı açıp içeri girdiğinde, yattığı yerde, solundan sağına dönmeye çalışan genç kız annesine,
‘’ Allah’ın şanslı kuluymuşum anneciğim. Doktorlar ne diyordu, sende biliyorsun? Bu ameliyattan sağ çıkma şansın mucizelere bağlı kızım. Kızınla gurur duymalısın. O mucizeyi ben yarattım.’’ Yaşlı adam,
‘’ Merhaba güzel kız. O mucizeyi sen yaratmadın. Tam canını alıyordum, orta yaşlı bir adam bana seslendi.
‘’ Ey Azrail, seni görebiliyorum. O’nun canını alma, ben yaşayacağım kadar yaşadım. Kalan ömrümü ona ekle o yaşasın.’’ Genç kız şaşkınlıkla,
‘’ Siz kimsiniz?’’
‘’ Senin canını almaya gelmiş olan Azrail’im.’’
‘’ Canımı alacak mısın?’’
‘’ Hayır dedim ya, senin yerine onun canını aldım. Geri kalan yaşamın sana ekledim.’’
‘’ Bana canını verecek kadar beni seven adam kim?’’
‘’ Adını söylememek için ona söz verdim.’’
Yaşlı adam arkasını dönüp kapıdan çıkarken, bir an durakladı ve elindeki kâğıdı uzatarak avucuma bıraktı.
‘’ Bu kâğıttaki yazıyı okursanız kim olduğunu anlayacakmışsınız?’’
Genç kız heyecanla kâğıdı yaşlı adamın elinden almaya kalkınca, yaşlı adam,
‘’ O’nu yaşadığın müddetçe hiç unutma. O senin için yaşamaktan vaz geçti.’’
Kâğıdı genç kızın eline tutuşturdu ve kapıdan çıkıp kayboldu. Genç kız, eline tutuşturulan kâğıda, dalgın dalgın bakarken, acele etmeden yazıyı okudu.
Sevda Çiçeğime, bundan sonra yaşayacağın hayat benim hayatım olsun. Genç kızın gözünden birkaç damla gözyaşı, yuvarlanıp kağıdın üzerine düştü. Annesi heyecanla,
‘’ Kızım, bir yerin mi ağrıyor?’’
‘’ Evet, anne kalbim ağrıyor. Kalbime öyle bir ateş düştü ki, hayatım boyunca taşıyacağım. Anlayacağın anne, bu günden itibaren benim için hayat iki kişilik.’’
Gözlerini yumdu ve onu hayal etmeye çalıştı. Ama gözlerinin önünde canlandıramıyordu. O kadar gerilerde kalmıştı ki.


Tuğrul Ahmet Pekel