Haftanın iki günü Çay Bahçesine giderim. Bu mekân şimdiki ikametgâh adresimden hayli uzakta. Yaklaşık olarak 40 km kadar. Oğlum sağ olsun işe giderken beni Çay Bahçesine bırakır iş dönüşü alır. Oturduğum semt Kumburgaz Güzelce ’de. Çay Bahçesi ise Güngören Haznedar’da. Güngören belediyesinin verdiği bir hizmet. Orada eski arkadaşlarımı gördüğüm gibi, yeni arkadaşlarda ediniyorum.
Uzun zamandır bir konu dikkatimi çekiyor. Hatta iki konu diyebiliriz. Bilhassa yeni arkadaşlarımla yaptığım sohbetler biraz koyulaştı mı, karşı taraftan ilk soru geliyor. Memleket neresi? Nereli olduğum o kadar önemli mi? Yurdumun herhangi bir şehrinden olabilirim.
Ben Balıkesirliyim ama artık Türkiyeliyim diyerek konuyu kapatmaya çalışıyorum.
Şimdi esas konuya gelelim. Kaç yaşındasın? Çok önemli mi kaç yaşında olduğum. Bu soruyu soranlara verdiğim cevabı dikkatle okuyun. Vücudum yaklaşık seksen yaşında Galiba oldukça hor kullanmışım. Beynim kırk yaşında. Kalbim ise otuzlu yaşlarda. Beynim kırk yaşlarda demiştim çünkü insanın en çok verimli olduğu yıllar kırk yaş civarıdır. Beynimi olumlu yönde kullanamasaydım yirmiye yakın romanı nasıl yazabilirdim? Kaldı ki yaklaşık on beş adedi polisiye. Yani bol aksiyon.
Gelelim kalbime, kalbim hem cennetim hem de cehennemim. Bir insanın iyiye güzele en yakın olduğu yaşlar otuzlu yaşlardır. Genç dinamik ve heyecanlı. Burada devreye bakış açısı giriyor. İyiye güzele doğru bakmak.
Bir dahaki yazımda buluşmak üzere hoş kalın hoşça kalın.


22122024*Pazar.
Tuğrul Ahmet Pekel