Nadasa Bırakılan Sevda -2

Benim sevdalarım nadasa bırakıldı... Herkesin hayatta kalan bir arkadaşı, bir özlemi vardır. Bense onları, derin bir bölmede, zamanlarının ellerine göre ayırıyorlar. Çünkü belki de yeşerirlerse canım yanar diye düşünüyorum. İçimde sakladığım, güle dökmekten çekindiğim kadarıyla onun biri orada, nadasa bırakılmış toprak gibi duruyor.
Bir dost seslenir bir akşamüstü:
"Neden ondan hiç bahsetmedin? Yıllar oldu ama tek bir kelime olmadı."

Gülümseyerek acı bir kasvetle dqlwr gideken dökülür cümlelerim buz tutmuş dudağımdan
"Bazı şeyler, konuşulmaz. İçimde saklı bir yer var, sadece gece boyunca o köşeye giderim. Bir ben, bir de yıldızlar bilir o köşeyi."
Geceler uzun olur bazen. Yastiğa başımı ortaya koyduğumda, rüzgarın sesi eski bir anıyı çıkaranların kulağıma. İlk bakışlar gözümün önüne, o heyecan dolu anlar... Kalbim hızlı çarpar sanki o zamana geri dönmüşüm gibi. Ama her fırsatta, "hayır" dün kendime. "Bu sevdalar nadasa bırakıldı, büyüyüp bırakıldı."
Bazen sıcaklığın nazende gelen bir ses, direnmemi sorgular:
"Neden sevdanı bıraktın? Neden onu depolamak yerine gömdün?"
Sessizce yanıt veririm:
"Belki de, filizlenirse canım yanar diye... Belki de hiç filizlenmezse o acıyı yaşamamak için."
Bir başkasının ses duyarlılığı bazen kalabalık bir sokakta:
"Sen hep böyle miydin? İçine kapanık, sessiz?" Ona dönüş hafif bir gülümsemeyle:
"Eskiden ben de herkes gibi konuşurdum. Ama bazı yaralar, sessizliği öğretir insana."
Yıllar geçiyor... Toprak dinleniyor. Ama o dinlenen toprakta her gece, bir umut birikiyor. Gözlerim onun sabah yeni bir günü açılıyor, ama o sevdaları her sabah yeniden gömüyorum içime. Sadece geceleri yalnız kaldığımda çıkarırım onları bir bir. Bir bakış, bir gülüş, bir sözcük gelişimi düşüncesi.

Ve bazen içeride bir fırtına kopar, rüzgar eseri. Bir baharda yağmur yağacak gibi olur, ama yağmaz. Çünkü o nadasa bırakılmış sevdalarım var benim. Filizlenecekleri günü bekliyorum, belki de hiç gelmeyecek o gün biliyorum. Ama yine de bir umut saklıyorum.
Bir dost daha fazla sözlerine ekler:
"Bırak artık geçmiş, filizlensin sevdaların." Başımı sallarım:
"Bazı topraklar öyle bereketlidir ki, ancak bir kez ekersin.
O yüzden nadasa bırakılmıştır sevdalarım. Yanlış bir zamanda filizlenirse, hepsi kurur, hepsi solar.
Ama belki, doğru zaman gelince... Kim bilir?"
Kim bilir
Kim
Bilir
Ben nadasa bırakılmış sevdalarımı, içimde büyüttüm
Hepsi
Bu kadar