can evimden
geri dönüşümsüz çağrılarım;
...
soluğumun istemsiz yolculuğunda kayboluyor, kimse duymuyor sesimin eridiği çöllerin
vefasızlığını yağmura
çığırtkan kuşlardan öğrendim,kollarımda derman kalmamış sarılmak için hasretin öğütüldüğü
soğuk duvarlarda
beni bana sorgulatmayı öğreten tüm kederlerim, nasılda tutundunuz yüreğimingelincik kırmızısı en ince duvarlarına
taş mabedin yosun tutmuş şiirlerinde dolaşan ruhumun sizılarına katıyorum gözyaşımın hasretle
öğütülümüş tuzunu
sebepsiz bir fırtınanın kırılmış dükülmüş umut mavisi göğünden yıldızlar toplamak için mi ayaza teslim ettim ellerimi...
ateşin göbeğinden çekip aldım dualarımı, red edilmesin diye son kırıntıları - bin gün sustum- binbir güne sabır ekledim
yaralarını kendi iyileştiren boğumcuk çiçeğinin özünden derledim şifayı, yoğurdum göğüs çeperimin ,son
sevgi yurdunda...
kırık kopçuk cümlelere yeşiller, allar serdim, morundan vazgeçmeyen bir şarkının dudaklarımda biriken sancısına sarıldım...
yine sen zincirlenmiş bir pas kalesinde uyuyan mahkumsun dedi rüyamin delisi, çığlığıma geceyi döşedi,gözlerime karanlığı...
aklımın kuytularında sakladım
aklımın sabit kuşları da biliyor
ok saplanmış bir düşün kanadında kalan mut ,gider döner, gider söver gider yine de sever...

dip not;
sonsuzluk oyunu içinde yek savas ömrümüz, bil ki yenileceğiz...


YILDIZ