Bu şiir, bir bebeğin saf ve derin duygularının, henüz kelimelerle ifade edemese bile, nasıl anlaşılabileceğini düşündüren bir eser. Torun Uzay'ın dedesine ve ailesine duyduğu bağlılık, ayrılık zamanı geldiğinde gülüşünün eksikliğiyle kendini gösteriyor. Altı aylık bir bebeğin bile, duygusal bağları ve ayrılığı hissedebileceği fikri, insanın iç dünyasında derin bir etki bırakıyor. Bebeklerin sezgisel anlayışlarının, sevgi dolu anlarda bile ne kadar güçlü olabileceğini anlatan dokunaklı bir şiir okudum.Yüreğinize,kaleminize sağlık Kadir baba.

Merhaba Süper babam.

Elbette bebekler de hissedebiliyor belli başlı bazı şeyleri.

Karşılarina geçip onlara gülümsedigimizde onlar da bize gülümsüyorlarsa, karşılarında sinirli öfkeli olduğumuzda ise bize suratlarini asıp ağliyorlarsa bence ayrılığı ve yoksunluğu onlar da hissedebilme özelliğine sahipler.

Bırakın bebekleri hayvanlar da bile sevilip sevilmediğini, değer görüp değer verimediğini hissetme, sahiplenme ve benimseme, özlem ve ayrılık olgularını sezebilme gibi iç güdüsel özellikler bulunmakta.

Seneler evvel bir kanaryam vardı. Ben okula gitmek için evden çikarken benim cıkacağimi anlar evin kapısının önünde dakikalarca öterdi. Sanki gitme der gibi...Tüm ailem ile birlikte hayret ederdik bu olaya ki bu hareketi sadece ben evden çıkacaksam yapardi.

Çiçek deriz, netice de bitkidir ama onlar dahi sevilip sevilmediğini değer görüp görmediğini hissedebiliyor.

Allah torununuza sizlerle beraber sağlıklı huzurlu mutlu başarılı ve güzel bir ömür nasip etsin inşallah...

Selam ve Saygılarımla...