Bak, futbolcu kardeşim!
Geçen sezonki tartışmalı GS-FB maçında da öne çıktığın için yazıyorum. Sen kendini bilirsin.
Futbol, rekabete dayalı bir sporun adıdır.
Rekabet, yarışmacı ruhu besler.
Yarışmacı ruh, başarıyı alkışlamayı ama başarısızlığı sorgulamayı gerektirir; çatışmayı değil!
Aynı ülkenin içinde binlerce spor kulübü, binlerce spor kulübü bünyesinde yüzbinlerce sporcu temsil ettikleri renkler, forma ve kuruluş için ter döker, yarışır ve birbirleriyle sonuç odaklı mücadele ederler.
Müsabaka biter ve sonuç alınır.
Her sonuç başarı getirmez.
Başarı da olur, başarısızlık da...
Başarılı olanlar bunun devamı için çalışırken, başarısız olanlar da başarıya giden yolu araştırır, hatalarından dersler çıkarır, tekrarında başarıyı hedeflerler.
Bunu böyle anlamak doğru, doğal ve ahlâkî olandır.
Futbol özelinde söylersek; futbol takımları kendi kümelerinde birbirleriyle yarışır, kurallar işletilir ve her takım bunun sonucundaki karara uyar. Küme düşenler de olur, şampiyon olanlar da...
Futboldan ekmeğini kazananlara, geleceğine yatırım yapanlara kazanımlar kadar sorumluluklar da yükler bu sistem.
Sevgili kardeşim!
Kimse sana niçin takımın için ter döküyorsun, mücadele ediyorsun, yarışmacı ruhunla rekabeti önemsiyorsun demiyor; diyemez de zaten.
Ama yadırganan bir yönü var, tutumunun.
Belki yarın bir başka takıma gider, orada da aynı mücadeleyi verirsin taşıdığın forma için.
Yapma!
‘Yandaş’lığını abartma!
‘Mert’ ol!
Saha içinde futbolcu, saha dışında dost kal, arkadaş ol!
Örnek ol!
İyi bir isimle anıl, futbolu bıraktığında. Asıl gayesi budur insan hayatının.
Gerisi boştur!