Kırıktabağın gönlümdeki yeri çok önemli. Çeyrek asırlık ev yemekleri yapan bir lokanta. Veda’yı Kırıktabak’ta tanıdım.
‘’ Nerede buluşalım yavrum’’
‘’ Kırıktabağın önünde.’’
‘’ Oğlum beni Kırıktabağa bırak.’’
‘’ Olur baba.’’
Kırıktabağı Kırıktabak yapan, Gülay Hanım ve Erhan Beyi anmadan geçmek olmaz. İkinci döneminde İlhan Bey ve ekibi. Merve’yi de unutmamak lazım. Vedanın ekürisi. Çok güzel günlerim geçti orada. İlk defa Veda’ın getirip masaya koyduğu çorbayı dün olmuş gibi hatırlıyorum.
Gelelim bu yazıyı neden yazıyorum. Kırıktabak bu hafta kapandı. Kapansın, benim için yaşadığım sürece daima var olacak. Ben o dükkâna baktığım zaman Gülay Hanımı, Erhan Beyi, Hatice ablayı ve diğerlerini göreceğim. Eda, ben dükkândan içeri girerken hemen koşturup çorbamı getirecek ve masaya bırakacak.
Sana elveda demiyorum, hoşça kal da demiyorum sen benim kalbimde daima yaşayacaksın KIRIKTABAK.



Not:
İlhan Bey, bana ‘’Kırıktabağın kapandığına üzülüyor musun?’’ diye sorsaydı, vereceğim cevap, ‘’Üzülmek ne kelime içim kan ağlıyor’’ diye cevap verirdim.’’


Tuğrul Ahmet Pekel
1192024*Çarşamba