-“Hiç” yoktan yere aklım karıştı, gönlüme -

...
Aşk irrasyoneldir sevgili.

Sana hiç aşkın irrasyonelliğinden bahsetmedim değil mi?

Fasit bir dairede dönmekten bahsederler.
İnanma.
Döndüğümüz fasit bir çemberdir aslında.
Ki dairenin alanı var.
Oysa çemberde alan yok.

Boşluktur her bir yan.
Boşluğa düşmeme adına
çembersel bir çizgide döner dururuz.

Ölçüp biçmeye başladığında aşkı,
hiçbir teraziye uymaz,
mizana gelmez.

Kantara vursan hafifliği ölçülemez;
hassas terazide ağırlığı belli olmaz.

Bırak sevgili,
işin olmasın ölçüp biçmeyle,
koydunsa yüreğinin ortasına bir değer, sadece yan.

Yan o değerle.

Acı, hasret, vuslat, sevinç
,…,

haydi durma seç bir değer,
koy yüreğine,

kıyası bırak değerler arası.

Seç dediğime de bakma sevgili,
seçme şansımız da yoktur aslında.

Aşk ateşiyle yanmaya sen dayanırım sanırsın da,
aşk bir hali sevmez, her halini sever insanın.

Ki öyle değerlidir, hiçbir değeri yoktur.

Döngündesin sevgili…
Döngündeyim.

Eşikler var, aşılmayan…

Aşılmak da istenmeyen…

Gösterilen yollar var…

-Yol gösterenin yol vermediği o yollar-

Yaşamın en yaratıcı tuzağını kurup,
kendimize pusu attığımız,
ikide bir derken,
birde ikiliğimizin en büyük çelişkisini yaşadığımız...

Aşk irrasyoneldir sevgili.

//
Aşk, âşık, maşuk bir çember dedim ya,
dönüp durduğumuz bir çember.

Çemberin formülü, sanki bana aşkın formülü gibi gelir hep.


Çemberin çevresi sonludur,
Oysa döngü sonsuz.


Aşk durmaz kapalı alanlarda.
Sonsuz bildiğimiz ne varsa dar gelir ona.

Yeniden doğuş içindir içe dönüşü.
Dolmak ve yarıçapı değişen başka bir çemberde yepyeni bir döngüsünü başlatmak.

Aşk ‘sevgi’nin en yüce güç olduğunun farkında.

Ama sevenin en yücesi,
sevilenin en güzeli,
bir ruhun çemberine bürünmüş,
yaşanan ‘sevgi’ olmasını ister aşk.

Kimse anlasın istemez.
Ne bilim anlamaya yeter, ne felsefe, ne ekoller, ne külliyatlar, ne de şiirler aşkı…
aşkın kendi kitabını okumayanlarla işi yoktur.

Bir varla başlar, yokla devam eder.
Aşk vardır derken yok olur.

-İrrasyoneldir ya-

Kuralsız, kalıpsız, kitapsızdır aşk.
Kitabını okutur durur.

Yüreğine eşit uzaklıktaki noktaları işaretler âşık.
Hani her halini sevdiği eşit uzaklıklardır bunlar.
İyi gün, kötü gün dedikleri belki de.
Aşığın çevresidir, çepeçevre kuşatanıdır maşuk.

Maşuk pervane sansa da kendini,
insanlığı vardır.
Çapı bellidir…

Büyük konuşturur aşk.

//
Ve aşk pi’dir sevgili.
//

Aşk; maşukun çevresinin, aşığın yüreğinin çapına oranıdır.

Bu bir sabittir.
Bu sabiti ne bilim anlamaya yetti, ne teknoloji, ne felsefe, ne ekoller, ne külliyatlar, ne de şiirler…

ne yok diyebildiler;
ne de varlığına ulaşabildiler…

Dediler ki;
pi irrasyoneldir.

Ya da
Akıldışıdır aşk.

Gönül misali.
...