Hayatınızda sonuna kadar güvenebileceğiniz birisi var mı? Benim yok, bence sizin de olmamalı. İnsan elbette sırtını yaslayacak biri olsun ister, bir hata yaptığında ona anlatabileceği, beraber çözebileceği biri olması insanı mutlu eder. Ancak, olmaması daha sağlıklıdır. Çünkü siz bir insana ne kadar güvenirseniz güvenin, kendi lehine olacak herhangi bir durumda o güveni sarsacaktır. Ama siz bunu bilerekten insanlarla bağ kurduğunuzda, böyle bir şey yaşanırsa daha hafif atlatabilirsiniz diye düşünüyorum. Anneniz ve babanız da aynı şekilde, nasıl olsa onlar da hayatlarını ilk defa yaşıyor. İnsan, her ne kadar alçakgönüllü olursa olsun, yine de her zaman kendini ön planda tutar. Evet, güvenebilirsiniz. Benim burada bahsettiğim körü körüne güvenmek, karşınızdaki kişi hakkında hiç olumsuz düşünmemek/ihtimal vermemek. Üzücü olan kısım ise bunu kabul etmek. Bunun kabul ettikten sonrası ise farklı bir boyut. Benim gözümde kimseye güvenemeyeceksem, kimseye sırtımı yaslayamayacaksam, kendime güvenmek dışında herhangi bir seçeneğimin bulunmadığını bilmek... Tarifi zor, cidden nasıl anlatılır bilemedim. Yine de insanın alışması ve kabul etmesi gereken bir durum.