-delikanlı...

Ani bir refleksle döndü genç adam sese doğru, yüzü sızlıyordu rüzgarın soğundan, üşüdüğünü henüz hissediyordu.
Sabahın karanlığında zar zor seçiliyordu sesin sahibi, belki biraz kırlaşmış saçları, kirli sakalı...

-söyle amca
-dalmışsın, dikkat et, Allah korusun bak yüksek burası kayar düşersin falan
-bişey olmaz merak etme
-neme lazım hem üşürsün...

"birşey olmaz" dedi tekrar yüzünü denize dönerken genç olan, belli belirsiz bir sesle. Bir ihtimal ne dediğini tam anlamamıştı bile beynindeki heyuladan,
döner dönmez unuturverdi zaten adamı.

Karanlıkta öylece kalakaldı "amca". Önce ileri bir adım attı, yoluna devam edecekmiş gibi, ama durdu. Dışardan gören biri öylece duruveriyor zannederdi belki,
ama içini gören olsa, tam o saniye, tam oracıkta canhıraş kavgalar görürdü. Birisi kazara gözlerine bakıverse, geçmişi şimdide yaşamanın
yorgunuğunu görür, belki üzülürdü. Bir hikayesi vardı belli, olmasa olmazdı, insandı. Anlatsa dineleyen bulamazdı,kim bulmuş ki.

Çok genç diye mırıldandı derken,önce yumruklarını sıktı sonra dişlerini. Birşeyler söyleyecek oldu, söyleyemedi. Bir adım daha attı ileri,
gidemiyordu, durdu...
Ne kadar zaman geçti, ne kadar durdu öyle, bilemem, önce bir gelgit oldu, kayalardan yeni doğan güneşe alışılmış bir seda yükseldi. Sonra bir adım attı,
kendisinin farkında bile olmayan gencin arkasından ileri doğru, sonra bir tane daha, bir tane daha... Bakışlarını yere dikmişti,
kendine yeniliyordu, yenildiğini biliyordu, gidiyordu...

Bilmem kaç bin adım sonra yüzü sızladı rüzgarın soğundan, üşüdüğünü henüz hissediyordu.

Ertesi sabah gazetler üçüncü sayfadan, bunalımlı gencin deniz kenarandaki intiharını yazdılar. Nasıl, niçin pek mühim değildi, bir ihtimal kendini boşluğa
bırakmış, alışılmamış bir seda yükselmişti kayalardan yeni doğan güneşe. Belli ki birileri terketmişti onu, kimbilir, belki sevdiği...

Gazeteler üçüncü sayfadan, bir terkediliş hikayesi ve bunalımlı gencin deniz kenarındaki intiharını yazdılar, hepsi bu kadar.