YEREL SEÇİMLER ÜZERİNE DÜŞÜNDÜKLERİM…
Susmak… Tanıdığım en güzel olgu oldu sanırım bu günlerde…Susmak haykırışların en yalın halidir bence…Benim de söyleyeceklerim vardı elbet bu yaşama... Ama aynı dili konuşmadıkça insanlarla, kelimelerin, sözlerin, ne önemi var ki…
Yazmayı deniyorum bir kez daha… Sözcüklerde başka dostum kalmamış bugünlerde… Sözcüklere sığınıyorum yine…

Demir attığımız limanlar o kadar güzelken

Ne arıyoruz okyanusun ortasında!

Amaç hayatta kalmaksa, benden iyi nefes alıp veren yoktur hayatta…

Amaç yaşamaksa, çok da güzel oyunlar oynarım, gezerim, bütün dünya benimdir işte…

Amaaa... Sen ben gibi insanların amacı nedir biliyor musun?

Yaşanmaktır…

Bizler yarım yaşanmış insanlarız işte… Evet evet yarım yaşanmış insanlarız işte…

Hayat bana dinlemesini öğretti... Dinlemeyi seviyorum bu günlerde... Dinledikçe insanı, ruhumun derinlikleri sarsılıyor... Ve her şey bir iz bırakıyor bende... Ve belki de bu yüzden hastayım, hastalıklı bir ruh taşıyorum içimde...

Dinlemek; dünyanın en zor işi bilyormusunuz... Gözlerinize gözlerinize bakıyor insanlar... Ağlamaklı... Ve öyle çaresizler ki... Sadece anlatmak istiyorlar... Anlaşılmak değil ki dertleri... Bundandır, bakıyorlar hep gözlerimin derinliklerine işte...

Güzel bir müzik dinleyince hani... Geçer ya kendinden insan... Ne bileyim işte; bir çiçeği koklayınca, özgürce çeker ya dağ kokularını içine... Öylece kendinden geçmek istiyor insanlar... Nasıl da bakıyorlar gözlerimizin içine içine...

‘’Karanlık ve siyaha ait yabancı...
Ya ben erken geldim hayata, ya sen çok geç kaldın vuslata’...

Ne çok boşluklar var hayatımızda bizim... Kocaman boşluklar... Adeta bir girdap gibi çekiyor içine bizleri... Boşluklar... Ah! O kocaman boşluklar... Ve derin fay kırıklıkları oluşmuş içimizde...

Koşuyoruz hep alabildiğince hızlı... Sanki ömrümüzün son yüz metresindeyiz gibi... Ve hiç bakmıyoruz ki önümüze... Oysa daha dün gelmedik mi dünyaya... Yaşam ne, yaşanmışlıklar nedir ki sizce... Neden insan sayıları sıfırlamaz ki içinde... Sayıları sıfırlamalıyız içimizde işte…

Yine soluksuzca koştuğum anların herhangi bir günündeyim işte...

Yaklaşan mahalli seçimlerin arifesindeyiz… Ben gidiyorum yılar öncesine yine… Anavatan partisinin iktidar olduğu günlere işte… Yine aynı hezeyanları yaşadığımızı hatırlıyorum içim burkularak… Ne zaman kurtulacağız bu iktidardan diye düşündüğümüz günlere işte…1989 yerel seçimlerine… Afişlerde, halkın elinin kolunun bağlandığı resimleri hatırlıyorum… Eğer yerel seçimlerde iktidar partisine oy vermezseniz nelerle karşılaşacağınıza dair görseller işte… İçim kanıyor yine… Halkımız ne yapmıştı seçim sonucunda iktidara kocaman bir ders vermişti bile… Elindeki belediyelerin büyük çoğunluğunu kaybetmişti iktidar… Bu sonuçlar iktidarı da kaybedeceklerinin bir işaret fişeğiydi işte… Ne olmuştu… Gitmeyecek dediğimiz bir iktidar yerle yeksan olmuştu… Bu gün partinin sadece adı kaldı geriye işte… Ama muhalefet bu başarıyı değerlendirememişti… Ne oldum delisi olmuşlardı…Oysa 2019 yerel seçimlerde elde ettiği başarıyı iyi değerlendirdiler bence…Ankara,İstanbul,izmir ,aydın,Antalya,mersin….

Şimdi benzer bir seçim hikâyesi yaşarmayız diye düşünmeden edemiyorum işte… Halkın seçimlerde iktidara oy vermezseniz yardımlardan muaf kalacağını ve hatta doğal gazınız bile olmaz dediği günlere tanık oluyoruz… Düşünün deprem gibi bir felaketi yaşayan insanlara yardımın gelmeyeceği söylenirken oradaki vatandaşların alkışlaması umudumu kırıyor işte… Ama ben halkımızın ferasetine güvenmek istiyorum yine de…
Eğer bu seçimde iktidara dur diyebilirsek Anavatan partisinin uğradı sonuçları yaşayabiliriz işte… Yoksa nerelere savrulacağımızı kestiremiyorum bile…


Kaç katman aştım içimde inanın bilmiyorum... İçim kıvrım kıvrım olmuş benim... Boğazım dokuz boğum, içim binlerce düğüm benim... Derinliklerim... Ah! O derinliklerim...

Yok, sayabilir mi ki insan yaşanmışlıkları... Saymalı bence, saymalı... Ve hayatı sıfırlamalı... Ve yeni bir güne uyanmalı insan... Uyanmalı artık... Uyanmalı... Bir nisan sabahı hayat en büyük şakasını yapmalı bize… Yapmalı işte… Güleceğimiz, katıla katıla güleceğimiz bir sabaha uyanmalıyız yine…

Varın iz bırakın sizlerde içimde... Karanlık ve siyaha ait biri var uzaklarda... Ve belki de çok yakın sizlere... Sadece dinlemeye hazır, inanın... Sormadan işte...
Kalem ve kâğıttan başka bir şeyim de yok ki benim…
İnsan her yerde insan…
Çığlık her yerde çığlık…
Acı her yerde acı…
İnsanım işte…
Umut fakirin ekmeğidir, ye mememdim ye işte… Saygılarımla…