Zamanın ağırlığını taşıyan gök fincanının dönüşü, minik telve damlasının toprak tabağa düşmesiyle başlayan masalsı bir serüvenin izlerini taşıyor. Falcının ellerinde şekillenen bu damla, yıllar sonra kendi iç dünyasının karmaşık bahçesinde bulduğu kökleriyle büyüyen korkuları ve kırık dökük mutluluklarıyla dolu bir hikayeyi anlatıyor.

Telve damlası, gölgeli mutlulukları kuytu köşelerde toplarken, gülen bulutları gözlerinin derin vadilerine indirememiş, çünkü kahkahaların dansı küçüklüğündeki oyunun yasaklanmış kuralıymış. Falcının iradesi, çığlıkları bellenmiş toprağın bağrına gömmüş, çünkü duyguların dansı yasaklanmıştı.

Yanak kasları, duyguların ağırlığını taşırken yırtılmamış, çünkü küçük damla duygularını gizlemenin, fırtınaların prangasıyla yaşamanın zorluğunu içselleştirmişti. İçinde büyüyen fırtınaları sessizce kabullenmiş, gözlerinden çağlamamış, çünkü ağlamak yasaklanmış, zayıflıkla damgalanmıştı dünyası.

Şiirler, özgürce akmamış kelimelerin kâğıtlarında. Altı yıllık uykudan uyandığında yanık kâğıt kokusunu duyan küçük damla, şiir kitaplarının küle döndüğünü görmüş. Kadınların duygularını çivili tabutlarda saklamaları gerekmiş, aynı tabutta çürümeye mahkûm edilmişler. İçinde fazlaca rendelenmiş, şekillendirilmiş duygusuz bir tahta gibi büyümüş yıllarca.

Kahkahayla gülenlere imrenen damla, hıçkırık deryasına düşenleri anlamaya çalışarak geçirmiş günlerini. Şimdi, yarım asır sonra, sadece şiirin yasağını delmeyi başarabilmiş. Küflenmiş duygularının isyanı artık başlamış. Küçük telve damlasının taşlaşmış kalbi, öfkenin seslerini yazarken iletiyor, kimse kınamasın, lirizmin deryasına dalma cesaretini gösteremediği için.


Müthiş bir betimleme ve mükemmel bir anlatı. Tebrikler ablacığım 🙏🙏🙏