BİR HİKAYE: KINALI DEDE !
Efendim dün biz eşimle bu kez dede ve babanne olarak torun ziyaretine ve karne tebrigine gittik. Lakin baltayı taşa vurduk geldik. Durum şöyle:
Geçenlerde insülin kullanmasına rağmen şekeri yüksek seyreden eşime birisi bir tavsiyede bulunmuş. Kınayı sirke ile kar ve ayak tabanlarına yak. Benimkini 200puan düşürdü demiş. Ola ki işe yarar diye bir kaç gün evvel eşimin ayaklarına kına yaktım. Kına arttı kendi ayaklarıma da yaktım. Nasıl olsa kış günü çorap içinde kimse görmez diye düşündük. Buraya kadar bir sorun yok.
Torun ziyaretine gittiğimizde oğlumun evinde bir gece de misafir olduk. Haliyle namaz abdesti almak için çoraplarımızı çıkardık. İşte o zaman olanlar oldu. 3yaşındaki kız torunumuz Zeynep, biraz hayret- endişe biraz korkuyla ayaklarımıza baktı ve gördüğünden rahatsız oldu. Dedesi onu ikna etmek için ’kına kızım bu kına kına! Kına yaktık ’ dedi bir kaç defa. Zeynepcik yavrum bu defa kınayı kana kana yani kanamakla ilgili bir şey sandı rengi kırmızı ya yakın ya. Daha çok üzücü bir yüz ifadesiyle ayağın mi kanadı diye sual etmeye başladı. Yok yok kına yaktık dedikçe dedesi. Bu kez yakmak kelimesi yani yanma faciası da girdi çocuğun acıma duygularının arasına. Dedesi kendi elinle ayağını okşuyor yok kızım bişey gel bak dedikçe. Çocuk daha da geri duruyordu. Gözünü sevdiğimin Türkçesi dedim durduk yerde sabiye travma yaşatıcaz. Boya kızım o dedim. Yaramaz dede ayaklarını boyamış. Neyse ki abilerinden boyama yapmanın ne demek olduğunu bildiği için biraz yatıştı duyguları. Benim ayaklar da aynı. Daha çok üzülmesin diye ben artık çoraplarımı banyoda çıkarıp giydim. İşte bizden böyle. İyi geceler dilerim.