OKU
Al bu yazıyı üzerine giyin.
Elimde kitabın, tümden geldim.
Cümlelerini kelimeye, kelimelerini heceye, hecelerini harfe böldüm.
Hurufi okurun oldum da, seni yazmaya yeltendim.
Bir "nokta" yı sezdim.
Tüm boyutları inkâr etti “nokta”; en, boy, yükseklik.
Alçaklık ettim de seni yazmaya yeltendim.

Sildim seni.
Seni yok saydım.
Tepeden baktım sana.
Ufkunda ne denli küçüldüğümü fark ettim, sana tepeden baktıkça.
Yanına vardım.
Üç harf ödünç aldım Latin yanından.
Üç harf(liler)den korkmaksızın.
Arabî gramerle çoğalttım seni.
Farisî güfteler düşledim senin için.
Kiril alfabesiyle yazdım da, seni yazdığımca, okuyamadım.

Cennet idin
Cinnet oldun.

Mecnun oldu,
Leyl’im leyl ezgisine göbek atan cehaletim.

Kökü bir dedim, üç harften mürekkep nice tezat yanılgımın.

Hiçliğim “nokta” kadar boyutsuz ve inkârı mümkün değil.
Tüme varsam ilk “nokta”dan yola düşsem, seni yazabilir miyim?
Daha nice yanılgım olur musun?
Ol.
Sevmeye mail ise can, ilk yanılgımı severim seninle.


Yanına vardım, bu kez senden üç harf çaldım.
Senden çaldığım üç harf ile en zula yanında,
Garib oldun
Gurbet oldun,
Gureba oldun,
...
Garb oldun da, içimdeki güneş gurub eyledi, battı sende.
Karanlığımda yıldızın parladı, aydınlattın içimi.
Seni okudukça…

Al bu yazıyı giy üzerine...

Bakma seni yazmaya yeltendiğime,
Asıl,
Seni okuyabiliyor muyum,
Ey insan,
Ona bak...

Hurufi oldum, korkmadım üç harfin hurafesinden.
Bak yine üç harf düştü yüreğime.

Farkına vardım,
Faruk oldum,
Farkındalığı sevdim de,
İlmin Kapısı Hz.Ali efendimin işaret ettiği, b’nin altındaki "nokta"ya varamadım...


İlk kelam vardı dedi İncil,

Oku,
Dedi Furkan...