Babama


hüzünler çiçek açtı yine yürekteki kederden
dün akşam anılar anlattılar rahmetli pederden
çocuklu yıllarımızı anımsatıp yaşattılar gözlerimi

1950 ’lerdi
kızamıktan boğmacadan çocukların telef olduğu
kimi evlerde iki üç çocuğun öldü yıllardı
ben de direkten dönenlerdendim

okul çağımızdı köyde okul yoktu
ilk hocamızdı kalem abilerden kalma kırıklar
defterimiz sigara paket kağılarıydı

biraz eski yazıyı okuyanlardandı
’M’ için ’mim’; ’N’ için ’nun’ vs
anam öyle değilmiş deyince

’senin aklın ermez deli karı’
der cilveyi rabbanide bulunur
his eder çaktırmadan gülerdik

Çalışkandı sürü koyunumuz
malımız davarımız çoktu
ağa torunuydu gözü gönlü toktu

o yılların genel yoksulluğu içinde
bize yoksulluk çektirmedi
kimseye evallahı yoktu

itibarlıydı cem cemat adamıydı
hala anılarının anlatılır olması
boşuna değilmiş elbet

ilk hocamızdı üç kardeş öğrenciydik
birimiz hakim birimiz lise hocası
üçüncümüz evin direği emekçi

dünyada böylesi bir okul var mı
var ise ahir vaktim de olsa da
bir kez değil bin kez okumak isterim

Arşiv’den