Başlasın konferans:

Bir kapı aralandı önümde, içi zifiri karanlıktı. Önce ürktüm! Tüylerim ürperdi! Sanki kötü şeyler olacakmış gibi bir hisse kapıldım. Geri dönmek için bir hamle yaptım ama hemen sonra vazgeçtim. Geri dönüp gitmek korkaklık olurdu; hiç tereddütsüz girdim o, izbe karanlığın içine...

Cesaretin ceketi üzerimde duruyordu. Bilgi kuramı zihnimde olağanüstü bir sunum hazırlamıştı, karanlığa karşı.

Bir gölge gibi ilerledim.
Karanlık gözlerimi kör etmiyordu fakat ışığım karanlığın gözlerini kamaştırmıştı. Aydınlanmak için, bir ışık yakmalıydım!
"Ne kadar asil bir renginiz var!" dedim karanlığa...

Sonra başladım üzerlerine nükteler dökmeye...

Cehaleti yırtın atın üzerinizden,
Aydınlanmak için, yalnış bulduğunuz
Ve yanlış yapan herkesin karşısında olun.

Hiç gerçekleşmeyecek kadar büyük düşler kurun. Ufkunuz ne kadar geniş ise, o kadar büyür başarılar elde eder ve yol kat edersiniz.

Hiç kimsenin sizden üstün olduğunu düşünmeyin.
Hayatın merkezine önce kendinizi koyun.
Yön haritanızı ve klavuzunuzu kendiniz belirleyin.
Kimsenin etkisinde kalarak karar vermeyin.
Başkalarına değil, kendinize güven duyun.

Size doğru diye öğretilen bilgi kirliliğinden kurtulun; sorgulayın, araştırın ve çok okuyun.
Aydınlanma yolunda çok şey öğreneceksiniz.

Sanatın, ilimin, bilimin ve felsefenin ortaya koyduğu herşeyi irdeleyin ve daha çok şey keşfedin. Matematiksel yaşamın sırrına ulaşın, zamanınızı iyi değerlendirin.

Kirli bir kalabalığın içinde, sessiz bırakılan bir aydın olarak: ben sustum, karanlığı yayanlar konuştu. Cahillerin çoğunlukta olduğu bir dünyada, ben deli, onlar akıllı bilinmekte...
Yararak geçtitiğim karanlık, arkamda bıraktığım izi silemeyecek asla!..
Konferans bitti...
Tarih: 10.12.2023