Pisliğin içinde banyo yapıp "temizim" diyen herkesi hayretle takipteyim.

Mağduriyetlere sessiz kalanlar,
Egosunu tatmin için ahlâksızlarla işbirliği yapanlar,
Sadece yılan kendisini sokunca sesi çıkanlar,
Çıkarı için herşeye tahammül edenler,
Sırf adı/ sanı duyulsun diye adaletsizce emek hırsızlığı yapanlar,
İnsanların üstüne basmayı akıllılık sananlar,
Başkası yapınca kızdıkları şeyi kendi yapınca "sebebim vardı" diye savunanlar ve,
Nemalandığı şeyleri kaybetmek işine gelmeyen herkesi hayretle takipteyim.
Sevgi, iyilik, adalet ve dürüstlüğün yerine kötü vasıfları koyup buna "akılcılık" diyenleri hayretle takipteyim.

Hiçbirimiz masum ve mükemmel değiliz. Bir kişi ordu gibi hareket edebilirken, bir ordu kalabalık nasıl vasıfsız olur hayretle takipteyim.

Ben bunları yazarken kaç çocuk tecavüze uğruyor?
Kaç kadın öldürülüyor?
Kaç kişi yokluktan ihtahar ediyor?
Kaç kişi uyuşturucunun pençesinde can çekişiyor?
Kaç kişi yetimin hakkını zevkle yiyiyor
Kaç ana hasta evladına ilaç alamadığı için kahrından ölüyor?

İnsanlığın bencil yapısını ne kadar evirip çevirsek de anlam verilemiyor.

Hepimizin işi gücü var ve parmağımızı kıpırdatacak vaktimiz yok! Yılan bize dokunana kadar kıpırdamıyoruz. Ölüyoruz, ölüyoruz da, ölmelere doyamıyoruz.

Başkası mağdur olunca ATALET, kendi mağdur olunca ADALET isteyen tek canlı türüyüz.

İşte bu yüzden ölmek öldürülmek bu kadar kolay oldu.
İşte bu yüzden adımız bir "selâ" süresi kadar kısa oldu.

Ağıtlar anlık hatırlanır,
Acılar tez unutulur,
Masumlar hiçe sayılır,
Değerler mumla aranır,
İnsanlık çıra gibi tutuşur,
Tehditkârlık paha biçilmez,
Para vazgeçilmez en büyük güç oldu.

Bir bardağı tutup su içebilmek için beynini kullanan insanoğlu, güzel duyguları tutmayı akılsızlık olarak tayin etti. Beynin bu merkezini görmezden gelip ihanet etti.

Suç kimindi?
Hepimizindi!

Çocuklar dışında masum kalan ne vardı? Bu masumiyeti koruyamayan herkes utanç duymalı.

"İnsanlık öldü" dediği halde kendisi zombi gibi gezen sahte şovalyeler utanç duymalı.

Dokunmayan yılanı ortada bıraktıkça bizi de bulacağını farketmeyen herkes utanç duymalı.

Mazlumun ahının aheste aheste çıkacağını diline palasenk yapıp,  mazlum ahı alan herkes utanç duymalı.

Ordu kalabalığıyla yerinden kıpırdamayanlar utanç duymalı.

Tek başına bir ordu gibi hareket eden insanlarla da gurur duyuyorum ve onlar sayesinde "umut hala var" diyebiliyorum.

İnsan kalabilen herkese de sevgi ve saygılarımı gönderiyorum.