DÜŞÜNCE VE İNSANLIK

Düşünmek, insanın sahip olduğu en büyük mucizedir bu dünyada. Bu özelliği sayesinde dünyaya hükmetmiş, efendilik taslamaya başlamıştır. Hakkını yememek gerek, güzel ve faydalı işler de başarmıştır. Ancak ne zaman hırsının kurbanı olmuş, işte o zaman insanlıktan çıkmış, düşünen ama zararlı bir yaratığa dönüşmüştür.

Dünyada kan gövdeyi götürdüğü zaman bilin ki, insan insanlıktan çıkmıştır. Şöyle geriye dönüp baktığımıza bunun olmadığı anlar neredeyse yok denecek kadar azdır. İyi ama neden böyle bir şeye başvuruyor insanoğlu? Sanırım bu sorunun tek cevabı: İnsanın hırslarının kurbanı olduğu gerçeğidir. Dünya var olduğundan beri vardır bu hırslar. Yeni gelişmeler, buluşlar, kavgalar ve savaşlar… Hepsi insanın bitmek tükenmek bilmeyen hırslarından doğmuştur. Doğmaya da devam edecektir.

Bugün vahşetin yaşandığı yerde insanın hırsları, doymayan arzuları vardır. Ne yazık ki bu hep böyle gidecektir. Korkarım bu hırs ve doymak bilmeyen arzulardan dolayı, insan kendi sonunu da kendisi hazırlamaktadır. Düzelme ümidi var mı derseniz, aslında var ama önce hırslarından arınmakla başlamalıdır işe. Yoksa ona sunulan bu düşünce gücünü zararlı, acımasız ve can yakıcı işlerde kullanmakla bir yere varamayacaktır. Bunu anlamak da yine düşünmekten geçiyor aslında. Ama gözler kör, kulaklar sağır olunca düşünmek tek başına yetmiyor, yetmeyecek de insana. Kuru düşünce anca baş ağrısı yapar. Ya kendi başını yakar ya da mazlumların başını.

NECATİ DİLEK