Her şeyden önce bu yazıyı isteksizce yazdığımı bilmenizi isterim. Birkaç ay önce kapımın önüne üç yavru kedi bırakılmıştı. Mini mini üç kardeş. Kapımın önündeki saksıların arasında koşturup duruyorlardı. Kendi kendime oynasınlar dedim. Gece bir ara dışarı çıktığımda kapının yanında duran bir tarafı kırık küpün içine girmişler üst üste uyumaya çalışıyorlardı. Hava serindi. Belliydi ki üşüyorlardı. İçim cız etti çokta güzeldiler. Dayanamadım üçünü de içeri aldım. Kısa zamanda bir birimize alıştık. Evdeki kedilerim Umutla Melekte yeni arkadaşlarını hiç yadırgamadılar. Onlara gün doğmuştu yeni arkadaşları ile koşturup duruyorlardı. Düşünün evde beş kedi. Dün geceye kadar. Dün gece üçüne de son defa sarıldım. Oğlum üçünü de alıp kendi evine götürdü ve evin bahçesine bıraktı. Burada arabaların altında dolaşmaktansa bahçede koşuşturmaları çok daha iyiydi. Onları özledikçe ziyaretlerine gideceğim, tabi yanımda Melek ve Umutta olacak. Dün gece yokluklarını hissetmedim dersem yalan söylemiş olurum. Aynı Karamel gibi Umut gibi Sütlaç gibi Ufaklık gibi hepiniz kalbimde yaşayacaksınız yavrularım. Yeni yaşamınızda mutluluklar dilerim



Tuğrul Ahmet Pekel
28102023*Cuma