Peygamberimiz Aleyhisselâtü Vesselâmın doğduğu devrede Mekke’nin havasının çocuklar için uygun olmaması ve yaylalarda yaşayan kabilelerin daha düzgün bir dil konuşmalarından dolayı çocukları sütanneye verme âdeti vardı.

Sütanne adayları her sene olduğu gibi yine Mekke’ye gelmiş ve her biri bir çocuk bulmuştu. Merkebinin yaşlı ve zayıf olmasından dolayı Halime geç kalmıştı. Fakat nasibine Kâinatın Efendisi düşmüştü. Kucağına alıp, ilk süt vermesiyle hayatı değişmeye başladı. Birden sütleri artmış, adeta süt muslukları gibi olmuştu.

Kendi sütü artmakla kalmamış yüklerini taşıyan develeri de süt çeşmesi haline gelmişti. Halime ve kocası bu durum karşısında hayretlerini gizleyemiyorlardı.

Dönüş için Halime, nur çocuğu kucağına alıp yaşlı merkebine binince, merkebin sanki ayakları yerden kesilmiş, uçuyordu. Bu denli süratlenmesi Kâinatın Efendisini taşımanın verdiği mutluluktu. Merkep, hayvan olmasına rağmen kimi taşıdığının farkındaydı. Ya onu tanımayan insanlara ne demeli?

Halime evlerine vardığında, bu dikkat çekici harika haller devam etti. Süt vermeyen hayvanları süt vermeye, süt verenlerde daha fazla vermeye başladı.

Bütün bunlar Hazreti Muhammed Aleyhisselâtü Vesselâmdan dolayı, onlara Allah’ın bir lütfüydü.


Ahmet TULGANER