Öteden beri kaygılandığım şeylerin muhataplığının baş gösterdiği zamandan geçiyorum. Dünya nüfusunun bu denli arttığı, sokak meşreplerinde gürültü namına fazlaca unsurun bulunmasına karşın insanın kendini ürkütücü yalnızlığa bırakmasıyla bireycilik esasının getirdiği gayri ahlakilikle birlikte sırtına kurulmuş gem vurulamayan hedonizm.

Her birimizin geçmişe yoğun özlem duyarız. Anı yaşarken acının zirveye oturduğu, güzel şeylerin ise gözümüzde küçüldüğü vakitten uzaklaşırken de acıların hafifleyip azaldığı, sevinçlerin damlalardan deryalara vardığı yanılsamasının içinde buluruz kendimizi.

Zaman bir yanılsama mı yoksa göz boyaması için yakasına yapıştırılmış kartvizite mi?
Ötesine teoriler üretilebilen, aklın yetilerine her dönem başka köşelerde hitap edebilme çeşniliğine sahip bir müphemden öte geçememiştir. İçerisi kalabalıktır. Akıl devre dışı kalmayı kabullenemez. Gücüne kapılabilme vahşiliğini bir eline geçirirse insan, semeresini akla yükleme cüretkârlığından kaçınmaz. Yüreğe yüklediğimiz vehimli mesuliyetler ya da evrensel insan olma dürtülerinin kendiyle çelişkili harbinde aklı da karargâhın başköşesinde ağırlamaktan geri durmamak bir önermedir. Fakat bu davetin ruhun kaynayan duygusallığıyla törpülemek insanın determinist zihniyetten koparılarak varlığını daha kadim zeminlere oturtabilme adına hakikatin bir partneridir.

Ortak hafızanın kültür aktarımında genetik birleşen olduğu su getirmez bir hakikattir. Milat öncesi kurulan düzenin en büyük çelişkisi hala sürmektedir. Yalnızlık algoritmasının ilk komplikasyonları daha insanın toplayıcılık dönemlerinde baş göstermiş ve gruplaşmanın, bir olabilmenin, sorumlulukların, doğayla mücadelenin, paylaşmanın ve arka çıkabilmenin öncüllerini oluşturmuştur. Yalnızlığın başlangıcının metaforunda ilk akla gelen yine bireyin çıkarcılığıyla bağlantılı oluşudur. İnsan ihtiyaçlarını giderme odaklı bir hayatın amacına gireli aslında çok oluyor. Sanırım ilk uygarlıklarla modern dünyanın sayıtlıları arasında fark unsuru sadece lüks yaşamın vazgeçilmezliği desek çokta hatalı düşünmemiş oluruz.