Hz. Süleyman babası gibi çok dirayetli bir hükümdardı. Ancak insî ve cinî şeytanlar kendisiyle çok uğraşıyorlardı. Bir ara azgınlıklarını çok arttırdılar ve hükümdarlığı ele geçirdiler.

Bu durum Yüce Yaratıcının o’na bir imtihanıydı. O hep hata ve kusuru kendisinde arıyor, yanlışlıklarını düzeltmeye çalışıyordu. Fakat hükümdarlığının hile ile ehil olmayan kötü niyetlilerin eline geçmesini de hazmedemediğinden Cenab-ı Hak’ka şöyle niyazda bulundu:

“Ya Rabbi, beni bağışla ve benden sonra kimseye nasip olmayacak bir mülkü bana ihsan et.” (Sad,35)

Bu dua üzerine Hz. Süleyman’a müthiş bir ihtişam, saltanat ve mucizeler nasip edildi. Maddi ve manevi zenginliklerin zirvesine ulaştı. Fakat nihayetinde her nefis taşıyan fani gibi bütün nimetleri dünyada bırakıp, vefat etti.

O’nun bu halini ifade etmek için ve dünyanın malı mülkü senin de olsa bırakıp, gidileceğini ifade manasında halk arasında bir deyim söylenmiştir:

”Dünya sultan Süleyman’a bile kalmamıştır.” İşte bu söz Hz. Süleyman için söylenmiştir. O halde bizler de faydasız bu nimetlere gereğinden fazla değer vermemeliyiz.





Ahmet TULGANER