Hz. Süleyman, Hz. Davud’un oğludur. Hz. Davud’un vefatından sonra İsrailoğullarına hükümdar olmuştur. (Neml,16)

Hz. Süleyman’ın hükümdarlığa ve peygamberliğe layık olduğu daha küçük yaşta belli olmuştu. Daha on bir yaşlarındayken şöyle bir hadise meydana gelmişti:

Hz. Davud kavminden birinin koyunları gece başkasının tarlasına girerek ekinlere zarar vermişti. Hz. Davud koyunların tazminat olarak tarla sahibine verilmesi kararına varırken, hadiseye şahit olan Hz. Süleyman koyunların ekinler eski haline gelinceye kadar tarla sahibine kalmasını, ekinler büyüyünceye kadar onlardan istifade etmesini, sonra tekrar asıl sahibine verilmesini istedi. Bu hüküm Hz. Davud’un çok hoşuna gitti ve bunu uyguladı. (Enbiyâ,78)

Yine bir gün iki kadın, çocuklarıyla yolda giderken kurt bunlardan birinin çocuğunu kapıp gitmiş. İkisi de kurt senin çocuğunu kaptı deyip, diğer çocuğa sahip çıkmaya çalışıyormuş. Bu olayı duyan küçük Süleyman devreye girmiş ve:

“Haydi, bana bir bıçak getiriniz! Çocuğu iki kadın arasında paylaştırayım” demiş. Yaşı küçük olan kadın:

”Aman öyle yapma, çocuk bu kadınındır” deyip hak iddia etmekten vazgeçince, Hz. Süleyman gerçek annesinin çocuğun öldürülmesine razı olmayıp, diğerine vermeyi kabul eden kadın olduğuna karar vermiş. Sonradan anlaşılmış ki, gerçekten annesi fedakâr olan kadın. Yavrusunun ölmesindense diğer kadında olup yaşamasını arzu etmiş. Hz. Süleyman çocuk yaşta zekâsıyla bu olayı da çözmüştür.




Ahmet TULGANER