Aşağıda belirtilen tespitler, bana ait değil. Aldığım kaynakta da bu tespitleri yapan açıklanmamış. Ancak o kadar doğru tespitler ki okuyucuyla paylaşmayı uygun buldum.
Tarih Araştırmaları ile ilgilenen biri olarak ne muhteşem bir geçmişimiz olduğunun bilincindeyim. Orhun kitabelerindeki öğütler, göçebe kültürümüzden gelen özgürlük anlayışımız, Hacı Bektaş-ı Veli, Yunus Emre gibi düşünürlerimizin bıraktıkları kültürel miras, Şeyh Edebalı’nın sözleri toplumumuz için altın değerinde öğütlerdi.
Bunlardan yeterince ders alacağımız bir eğitim sistemimiz olmadı maalesef.

BİZ BÖYLE ÇÜRÜDÜK..

• "Bal tutan parmağını yalar" dedik hırsızlığı mübah gösterdik..

• "Devletin malı deniz, yemeyen domuz" dedik devleti soymayı mübah gösterdik..

• "Yemeyenin malını yerler" dedik dolandırıcılığı mübah gösterdik..

• "At binenin, kılıç kuşananın" dedik gaspçılığı mübah gösterdik..

• "Kol kırılır, yen içinde kalır" dedik şeyhlerin tacizini mübah gösterdik..

• "Söz gümüş ise sükut altındır" dedik ortamı yalancıya bırakmayı mübah gösterdik..

• "Komşuda pişer bize de düşer" dedik hazırcılığı mübah gösterdik..

• "Kaz gelecek yerden tavuk esirgenmez" dedik menfaatçiliği mübah gösterdik..

• "Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar" dedik yalan söylemeyi mübah gösterdik..

• "Bana dokunmayan yılan bin yaşasın" dedik bencilliği mübah gösterdik..

• "Üzümünü ye bağını sorma" dedik haramı mübah gösterdik..

• "Köprüden geçene kadar ayıya dayı de" dedik kurnazlığı, takiyyeyi mübah gösterdik..

*

Bu çürümenin nedenlerini ve nasıl düzeleceğimizi bir başka yazıda irdelemeye çalışacağım.