Şiir Yolcusu

Bak çocuk! senle bir oyun oynayalım
Burası dünya
Sen dinle, ben anlatayım!
Herkesi oyalan bir yer burası
Baştan söyleyeyim
Düşersen sakın ağlama
Ağzında altın kaşıkla doğmadıysan
Düştüğünde fena acıyacak her yanın
Genlerini benden aldıysan
iklimler boyu yüreğinde biriktirdiklerin bir okyanus olacak
Benim gözlerimin renginden bakacaksın güneşe,aya.
beni dinlerken,
sanırım yüzlerce kişi ayrılacak aramızdan
Yüzlerce kişi yeni doğacak
Tanımadığın, belki de hiç tanıyamayacağın
Birinden bahsedeyim sana
Hani hayat ya,kimine uzun kimine kısa
uzun uzun nasihatler veremeyeceğim sana
Bu dünyayı bir kavga gibi görürsen
Kazananlar ve kaybedenler olacak
Umarım sen ilk söylediğim olursun.
Dilinde çiçekler açtığında
beni de anlat olur mu?
Bu dünyadan bir adam kadın geçti de
İnsanları düşünen, çok seven,ömrünü herkese adamaya çalışan biri
Hakkımda saçmalıktan seçme bir hikâye duymak istemiyorsan
Yalnız kaldığında,beni oku,
Benimle büyü.
Arkanda ben yokken
Sakın ağlama,üzülme! güzel büyü çocuk!
Zorlandığında sakin ol
hemen parlama,çıkmaz bir girdaba sürüklenirsen
Hislerini açıp yaşamının ilk sayfasına bak,
Korkusuzca ilerlemeye devam et.
Bu kavramsal karmaşayı en iyi sen öğren.
kelimelerin zincir olmuş haliyle
Bahsettiğim adam/kadın
Hayata ayak bastığında Eylülmüş
sanırım hazanın ortası
Ve o bir şiir yolcusu
Bilirsin
bir tur bindiysen hayata düşmekte var kalkmakta.

Resul Bayraktar
29.06.2023
13:06