Bu sıcaklık bir derecenin kuantum ölçekteki sayılar ifadesi içindeydi. Bilinmesi, ölçülmesi, hissedilmesi olanaksız değerlerde farklı ve kuantumlu ısı derecelerindeydi. Kuantumlu ısı farkı enerjinin nicelikli salınımla yüksek ve alçak baskı basınç değerlerini oluşturuyordu.

Bu kabilden nicelikli enerji durumları, biraz yüksek ısı değerinden biraz düşük ısı değerine doğru parçalı YÜK AKIŞINI ortaya koyuyordu. Yük akışı enerji farkı boşluktaki çaydanlık fokurdamasının, sabun köpüğü gibi enerji patlamalarının nedeniydiler.

Hayat çevredeki en az dış dünya olgularını içinde yalıtmıştı. İçte yalıtılan en az dünya olgu olay ve nesneleri dış dünyaya göre noksan olan parçalı eksik enerji alanıydı.

DIŞ DÜNYA YÜKSEK ENERJİ ALANIYDI. İÇ DÜNYA YANİ HAYAT ALÇAK VE TAMAMLANACAK OLAN ENERJİ ALANIYDI. Dıştaki enerji yüksek basınçlı dış dünyadan, alçak basınçlı iç dünyaya doğru akan parçalı bir yük enerjisiydi.

Yük enerjisi hayat üzerinde beslenme, barınma, savunma gibi dışa doğru yani yüksek basınca doğru daha fazla enerji harcamakla hayat, düzenli seleksiyon yapan enerji transferli yönelimlerleydi.

Kolektif alanlar, doğal alan üzerine açılmış olan oyuk alanlarıydı. Kolektif alan ve kolektif etki soyuttu. Ama işleyişlerle, üretim alanı düzenleriyle, somut alanlardı. Kolektif alanı kolektif yapan girişmeleri kolektif bağlanımı ile kişi öznelerdi. Kolektif alanlar doğal bir ortamın nesnel işleyişine bağlı her bir angajmanlar içindeki özneler eşliğinde fiziksel alanlarla birlikte vardı.

Kolektif alanları kendi aralarında bağlanır yapan etkisel çek imleyicileri öznenin temel gereksinimleriydi. Bir kısım doğal alan, öznelerin sağlasan sosyal ilişkileri ile, beraberce kişi üzerinde belirleyicilerdi. Öznelerin temel korunumlu sağlasan yönelimi ve öznenin sosyal dayanışmalı ilişkiler girişmesi bir kısım doğal alanı kolektif alan yapmakla belirler. Doğal alan, sağlasan ilişkilerin “sosyal uzamları” kadar bir kısmıyla doğal alanı parçalı ve yalıtıma eder. Özneler doğal alanı parça bir kolektif alan etkisine çevirirler.

En az dış dünya ilişkisi dediğimiz doğal alanlar, o yerdeki kişinin kendi vücudu içinde yalıtımlıdır. Yani kişi en az dış dünya ilişkisiyle yalıtımlı ve dış dünya ilişkilerini özelleştiren davranışlarladır. Kişinin öznel olması dışında kişi davranışlı ilişkiler de dış dünya ilişkileri gibi olmak zorundadır.

Öznenin yaptıklarını en az dış dünya etkileri belirler. Sosyal özne ve üreten kolektif özne kişi içindeki en az dış dünya ilişkilerini sıralayıp geciktirip türlü hedeflerle biçimleyebilir. Yine doğal alanı dıştaki biyolojik kişilerin barınma-sağlama yapma süreçleri, birbirlerini sosyal duygudaşlıkla yakınsar olmaları ve yine birbirini kolektife etmekle, kolektif kişiler doğal alanı özel ve öznel kalıplarla belirlerler.

Kısacası içte korunan temel yasalarla ve dıştan da sosyal bağ hareketi ile olan “öznelerimiz de” o doğal alanı (çevreyi) bu iki girişimle parçalı bir kolektif alan yaparlar. Bu işi de kolektif bağlanım enerjisiyle yaparlar.