Günün yorgunluğu ile evime ulaşmak için son minibüs seferimin adımlarını attım ve oğlum Cansın ile birlikte en arka koltuğa yerleştim.

Önümüzdeki koltukta tam da bizim yaşlarımızda bir ana oğul oturuyordu. Çocuk annesinin kucağında, annesinin ona yedirmeye çalıştığı ekmek arası ile meşguldü. Aynı zamanda çevreyi seyrediyorlardı. Deneyimlerime dayanarak olayda bir tuhaflık olduğunu sezmiştim. On üç yaşlarındaki bir çocuk, annesinin kucağında oturuyordu ve oturuş şeklinde bir tuhaflık vardı.

Daha özenli baktığımda bedensel bir sorun olduğunu anladım. O andan itibaren yüreğimden akan bir duygu seli ile ana ve oğlun arasında geçen ulaşılmaz bütünlüğe yoğunlaşmıştım.

Anne hem oğluna yemek yediriyordu hem de oğlunun sorularına özenle ve sabırla cevap veriyordu. Her verdiği cevap, seçilmiş kelimelerden oluşuyordu. Tam olarak, en saf hali ile karşılıksız sevgiyi soluyordum. Aralarında geçen konuşma ise kısaca şöyleydi:

Çocuk gökyüzünde tomarla dolu olan bembeyaz bulutları annesine göstererek;

- Anne! Bu bulutlar çok temiz oldukları için mi bembeyazlar? (Anne gülümsedi.)
- Evet oğlum.
- Peki! Annecim temiz olan her şey beyaz mı olur? (Anne tekrar gülümseyerek eğildi ve oğlunun başına bir öpücük kondurduktan sonra cevap verdi.)
- Evet, oğlum temiz olan her şey beyaz olur.
- Hıı anladım.

Anne bulutlara bakarak acı bir nefes çekti ve oğluna bakarak son bir şey daha söyledi.
- Tek dileğim, gelecekte senin hep beyazlarla karşılaşmandır oğlum!

Çocuk anneye bakarak gülümsedi.

O anda itibaren içim buz kesmişti. O söylenen son sözde, gizlenmiş çok fazla dua vardı. Bir çok endişenin harman edildiği, çok açık bir korku vardı!
Ön sırada oturan kadın, çocuğunun geleceği için endişeler deryasında yüzen bir anneydi.

Şu an gücünün yettiği her kötülükten oğlunu çekip koruyabilen, onu olabileceği en güvenli yerde, yani ana kucağında tutan ve oğlu büyüdükçe engel olamayacağı kötülükler için dua eden bir anneydi.

O, bedensel engelli çocuğu için, içi cayır cayır yanan bir anneydi!

O an ölesiye dünyadaki tüm pislikleri temizleyip bembeyaz yapmayı istedim.

Dilerim, tüm yavrularımız süt beyazı bir hayat sürsünler. Tüm kötülükler yavrularımızdan sonsuza kadar uzak olsun.

’Umarım kabul olur’ dedikten sonra, kendi engelli oğluma her zamanki gibi, sıcacık ve sımsıkı sarıldım.

Not: 13 Mayıs 2012 tarihinde oğlumla yaşadığım bir olay.