"Anne olunca anlarsın "
Anlamadığımızı düşündükleri  her an kurdukları  cümleydi annelerin..

Bazı cümlelerin ne kadar tehlikeli olduğunu bilmeden ne yaralar açıyoruz gönüllerde  ...

Zamanın ;
Yaşanmışlıkların bize neler getireceğini
Bizden neler götüreceğini bilmeden  ne beylik laflar ediyoruz...
Mesela kendimden çıkayım yola...
Kırmızı çizgim Çocuklar..
Öyle severim ki şaşar kalırsınız izlerken
Yedi yabancı bir çocuğa öyle bir sarılırım ki kemikleriniz acır...
Öyle bir ağlarım ki onlara toprak suya doyar...

Dert edinirim yani onları...

Sokaklarda kalmalarını ...
Çocuk yaşta evlendirilmelerini ...
Tecavüze uğramalarını...
Dövülmelerini...
İstismar edilmelerini. .
Dilendirilmelerini...
Yetimhanede büyümelerini
Saymakla bitmez çocuklarımızın dertlerini..


Ben  cansız eşyalarıma  isim koyan insanım
Duygusal bağlarım  var  onlarla bile..

Dert edinirim o yüzden;
Çocukları ,ağacı ,toprak altındaki solucan...

İçim acır ...

Kendimi bildim bileli öyle çok sevdim ki çocukları
Büyüyünce senin de olur kendi çocuklarını seversin dediler.
Büyüdüm
Evlendim  
Bir yıl sonra "emboli " geçirdim 
Yani hayat benden birşeyler aldı
Dedi ki ; sen çok sevmeye devam et çocukları.. sevdiğin çocuklar senin olmak zorunda değil   
Sen çok sev ağacı, kuşları zaten onlar da senin değil.
Hatta dedi hayat ;
kendi çocuğuna vereceğin sevgiyi böl onlara...
Ama anne olma hakkını aldim elinden..

Böldüm.  .
Hayatın götürdüklerine saygı duyarak
Ve her şerde bir hayır arayarak

İnsan kaderin getirdiklerini kabul ediyor da
Dilden cikan ağır geliyor ruha

Bazı cümleler ne kadar da can yakıyor

Bazen çok canım yanıyor ..

Yine de kırmızı çizgim çocuklar
Ben doğurmasam da...
Kelebeğin kanadına gösterdiğim hassasiyeti göstermeye 
Belki de sizden daha çok sevmeye devam edeceğim.  

Bir Kızılderili atasözü derki;

Dünyadaki her şeyin bir sebebi vardır. Her bitki bir hastalığı tedavi etmek için büyür. Ve her insan bir görevle yaratılmıştır.

Ve yine bir Kızılderili atasözü der ki;

Unutmayın çocuklarınız sizin değildir. Onu Yaratıcı’dan ödünç aldınız..

Velhasıl kelam çocuklar hepimizindir...
Hepimizin geleceğidir çocuklar...

Son söz;
Anneleri  anlamak için anne olmayı beklemeyin !


24 mart 2o23
Gümüş