bütün kelimelerin içini boşaltıyordu kalemi seviyorum derken sevmeyi ölüyorum derken ölmeyi her şeyin sonu geldiğinde hatırlatıyordu baştan yapılan yanlışı su gibiydi o su gibi akışına bıraktırıyordu gözleri hiç belli olmazdı nereye kadar sürükleyeceği öyle de oldu.. kirpikleri sazlıktı göz bebeği ada bir gece sazlığı aralarken kuşlar havalandı aşkı uyandırmak gibiydi derin uykusundan bakışları cezbediyordu kaç vakit ve karar verdim o anda açılayım o vakit şiir diliyle yazılmış bir kağıt katlama sanatıyla gemiye dönüştü kalemi kürek niyetine kullandım ve o ada göründü artık kalbine inebilirdim söz merdiveniyle nasılsa verilmiş tutulacaktı sonunda kaç basamak saymadım ama indim nihayet kalbine ... |