Artık zamanın boşluğundayım sen kurguları ile.

Vaz geçilmiş yaşam sonrasıydı senden gelen tek cümle ile yaşama tutunma zamanlarımda.
Senler vardı dünya düşlerini omuzumda taşıdığım. ardına arkası ulaşmıyordu düşünce anlarıma ki var olamaya çalıştığım zamanladı aslında.
Varlığın yaşamıma eşlik ettiği zamanlardı nefes aldığım anlar,
durmayasıya eklenen düşlerle nefes alınırken, sesini duyma çabaları idi ayrılık düşlerinden korunurken, sen düşleri eklenirdi nefesime..
sadece sen varlığı idi nefesimle yolculuk eden.
Ertelenen dünlerdi baktığım her köşe başındaki dallardan sarkan yapraklardaki umudum ile. sen düşleri kurarken yaşamın son korkuları idi belki de hayatınla tutunduğum.

Dünler sevgili her geçen gün peşinde düşler kurduğum anları taşıyan.
Boş berilmiş zamanlardı yaşamın ertelenmiş düşlerine.
Oysa hepsi seni bana eklerken var olan sevgi dağılımları yaşıyordum.

Şimdiler sensizliğin nefesi ile yaşarken dünlerden kalan nefeslerimdeki sevinçlerimdi yaşam direnci veren .

Artık zamanın ertesinde kalmışken dünlerin nefeslerindeki sevinçlerle yaşam savaşı veriyorum.
Mustafa yılmaz