Başka şehirde veya başka bir mahallede olmak, özlemi çoğaltır mıydı yoksa acılanmalarımı arttırabilir miydi salt düşüncelerimi aşarak. Oysa öncelikli düşüncelerim özlemden uzaklaşabilmem için nerelere sığınmam gerekti?
Zaman kavramıydı yetişe bilecek özlem uzaklıkları ile baş edebilmek için belki de sahiplenme duygusundan uzak yaşamam gerekti.

Önlenemeyen tek duyguydu belki de özlem düşüncelerinin ardına sığınan merak ve şüphelerle yaşamın içindeki sahipsizliğim.
Oysa dünler ve dünlerin ardındaki yaşam zamanlarıydı şüphesiz kararsız zamanları yaşatan.
Sevmek kendine has gücü ile yaşamıma yön verirken, aslında farkında olmadan beden erimeleriydi savaşın içine dahil olan. Veya umut ve sevmenin kendine has gücü ile yaşamın etkenliğini azaltmak amaçtı şüphesiz.

Aslında yaşamın içinde var olan umut veya beklemekti tüm zamanlara hükmeden. Ve korkuyu yenmekti asıl dayanma direncini güçlendiren. Aslında sevmek yaşamın bentlerinden atlamayı sağlarken, umudun yükselişini sağlıyordu.
Sevgi ve güven, var olan yaşamın güçlü köprüleri idi şüphesiz. Belki de var olan umuttu yaşamı güçlendirerek nefes alma zamanlarını çoğaltan.

Belki de riyasız sevgi idi yaşamı içinde uzun zamanlarda nefes almak.
Seni özlüyorum demek oldukça zordu aslında.
Yılar belki de çoğul yıllar geçti yalnızlaşmış duygularımla.

Oysa yılların içinde nefes aldıkça özlem akardı terlerimden.
Öylesine acımasızca geçen gecelerdi yaşadığım özlem acılanmaları ile..
Şimdiler ardı ardına eklenen özlemlerin ağırlığı idi yaşamımı zorlayan.
Aslında en önemlisi özleme rağmen sevgi adına güçlenen bedenimdi beni sarsan..
Şimdiler dünleri ıslak gözyaşları ile düşlemekti seni.

Yine de bıraktığın zamanda, özlem aşıları edinmekti aslında bedenimi güçlendiren.
İyi ki varsın düşlerimde, iyi ki ezberlediğim sesin ile birlikte nefes alıyorum.

Şimdilerde ruhsal sevginin yapısı ile nefeslerimle çoğalıyorum iyi ki varsın düşüncelerimde.

Mustafa yılmaz