Muhabbet insanı Durak Arıkan öğrenciyken üniversiteye hazırlık öncesi Ankara’da geçen ilginç anısını şöyle dile getirir:
“Ankara’da 1979 yılında Üniversite sınavı öncesi hazırlık kursu görmek için bulunuyordum.
O dönemde Cebeci Ulucanlar Melek Sineması’nda, Acem 66 Kıraathanesi’nde ve Cebeci Stadı mevkilerinde zaman geçirirdim. Bir gün çok ama çok acıktım ve kurt gibi acıkan karnımı doyurmak için bir lokantaya girdim. Garsondan kuru fasulye ve pilav istedim. Param ancak bu iki yemeği ödeyecek kadardı. Garson istediğim yemeği getirdi. Yemeği büyük bir iştahla bitirdim. Karnımı güzelce doyurdum. Tatlı istemediğim halde garson tatlı getirdi, masama bıraktı ve sessizce gitti.
Ben garsona:
“Tatlı yemem abi” dedim. Çünkü tatlıya verecek param yoktu.
Garson:
“Ye yav ye! Ne söylenip duruyorsun? Önüne geleni yesene” dedi ve tatlıyı yemem için ısrar etti. Beni çocuk gördü, tatlıyı önüme bıraktı ve gitti. Ben de önüme gelen tatlıyı afiyetle yedim. Tatlıyı yedikten sonra bir anda paramın yediğim yemeklere ve tatlıya yetmediğinin farkına vardım. Hemen kalktım parayı ödemek için usul usul kasaya yaklaştım.
Patron:
“Ne yediniz?” dedi.
Ben:
“Abi kuru fasulye ve pilav yedim” dedim.
Patron: “Tatlı yemedin mi?” dedi.
Ben:
“Yok, abi yemedim” dedim.
Patron garsona kızarak çağırdı ve:
“Sen tatlı vermedin mi bu çocuğa? Dedi.
Garson:
“Verdim tatlıyı yedi abi!” dedi. O sıra çok mahcup oldum.
Ben:
“Abi özür dilerim. Param tatlıyı yiyecek kadar değildi. Garson da ben istemeden önüme tatlıyı bıraktı ve yemem için ısrar etti. Ben de önüme gelen tatlıyı yedim. İşte param da bu kadar…” dedim.
Patron yüzüme baktı ve gülerek:
“Yok, yok evladım! Ben parayı sormadım çekinme. Bunun için üzülme. Bu gün benim hanım kanseri yendi. Çok mutluyum. Bütün tatlılar bendendi” dedi.
Beni kucakladı ben de elini öptüm. Dışarı çıkınca cebime baktım ki yemek parası cebimdeydi. Bir öğrenci olarak ne kadar mutlu oldum bir bilseniz…

11.01.2023
Yozgat