X ’in elinde bir şeylerle uğraşmakta olduğunu
gören Y yanına gelir sorar
-ne yapıyon öyle
- oyun oynuyorum kendi kendime
- bana da öğretir misin kendi kendine oynamayı
Tam da aradığım adam der içinden
iki fincan altı alır bi şeyler yapmış gibi
- al bu tabağı su içindeki düymenin okuyacağım dualarla
oradan hopp benim elimdeki tabağa uçtuğunu göreceksin
- nasıl olur der Y
- yer gök dua üstüne derler inanmıyor musun yoksa
- öyle derler ya
-kendi kendine oyun demiştik ya
Y’nin aklı yatmaz ama merakını yenemez
- haydı görelim der
- bak der X ben ne yaparsam sen de yapacaksın
gözünü tabağından ayırmayacaksın gülenlere aldırmayacaksın
yoksa düymenin buraya uçtuğunu nasıl göreceksin sıkı tembihte bulunur
başlar okumaya ’okus mokus ala dana yüzü kara dana’
işaret parmağını tabağın altına sürüp kendi yüzüne sürer
ğülüşmeler Y de bi şey yok araba çağırır okus pokus ya yarap kılı kıla sür
yüzümü kara etme bir daha bir daha Y de aynısını yapar ama beklediği olmuyor
ama gülüşmeler niye
Oyun gereği aynasını çıkarır

Ne görsün meğer altı boyalı tabağı kendine almış olduğunu anlar
Bozuntuya vermez kendisi de gülmeye başla
- Bundan daha güzel bir oyun olur mu der
Alkış tufanları kopar

Arşivden
Yalvaç 1
Sf. 7