0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
488
Okunma
Gönlūm, mapushane gibi... sanki parmaklıklar ardındaki çığlıklarımı hiç kimse duymayacak, bir girdap gibi beni içine çekip derin, ulaşamaz yerlere atacak ve sonra dışarda attığım voltalarla teselli edeceğim kendimi kim bilir. Bir kaybediş, bir hayal uģruna... belki de yılllarca usanmak bilmeden vicdan mahkememde kendimi yargılayıp duvarlara bile kendimi gőstermekten yakınacağım. Solduğum havayı bile haketmeden kendi benliğim ile girdiğim savaşta terkedeceğiz oraları. Erteleye erteleye devam eden hayaller ve hayatlar hiç bitmek bilmeden őnűműze bir kasis olarak gelecek tıpkı bir mapushanede yaşanılan ve geçmek bilmeyen o vakitlerin yűzüstü bırakılmışlıkların zirvesi gibi. Devam edecek; tamamlanamayan hayatlar ve hayaller onların doğurduğu sonuçlardır işte nefesimizi kesen...
