Bir varmış bir yokmuş. Medine isminde küçük iyi, güzel yürekli, güzeller güzeli akıllı bir kız varmış. Medine; dünyada her zaman barış olmasını, insanların huzur ve güven içinde mutlu olarak yaşamalarını istermiş.
Bir gün güle oynaya yolda giderken güzel sevimli bir tavşanla karşılaşmış. Tavşan Medine’ye:
- “Nereye gidiyorsun güzel kız?” Demiş.
Medine:
- “İlerideki çiçek bahçesine gidiyorum. Çiçek bahçesine ulaşınca oturup ders çalışacağım güzel tavşancık.” Demiş.
Sevimli Tavşan Medine’nin bu sözlerine gülümsemiş.
Sevimli Tavşan:
- “Sen çok mu çalışkansın?”
Medine:
- “Çalışkan olup olmamak önemli değil, önemli olan planlarımızın, hayallerimizin ve umutlarımızın olmasıdır. Bende bu yüzden çok çalışıyorum.” Demiş.
Sevimli Tavşan şaşkınlık ve hayranlıkla Medine’yi izlemiş ve ona tekrar bir soru sormuş;
- “Büyüdüğün zaman ne olmak istiyorsun?”
Medine bu soru karşısında heyecanlanmış.
Medine:
- “Anasınıfı öğretmeni olmak istiyorum. Şimdi gitmem gerekiyor, sonra yine görüşürüz.” Demiş ve oradan ayrılmış.
Küçük Medine, hızlı adımlarla çiçek bahçesine doğru ilerlemiş. Çiçek bahçesine ulaşınca büyük bir zevkle ders çalışmaya başlamış.
Dersi bittikten sonra yanına gelen arkadaşı Şule, Medine’ye selam vermiş ve sohbet etmeye başlamışlar. Medine arkadaşının elinde güzel bir bez bebek görmüş. Arkadaşına bebeğinin çok güzel olduğunu söylemiş. Sohbet sırasında birbirlerine hayallerinin neler olduğunu sormuşlar.
Şule hayallerini tel tek anlatmış, Hayallerini anlatma sırası Medine’ye gelmiş.
Medine:
- “Doğalgazlı bir evimizin olmasını, kendime ait bir odam olmasını isterdim. Abime bir iş yeri açmak, babama güzel bir araba almak isterdim. Anneme güzel bir çamaşır makinesi ve güzel bir fırın almak isterdim.” Demiş.
Arkadaşı Şule, bu hayallerinin çok güzel olduğunu ve gerçekleşmesi için çok çalışması gerektiğini söylemiş.
Medine sözlerine devam etmiş:
- “Şu korona virüs gitsin, okullarımız açılsın, çalışmalımıza tekrar devam edelim ve bende hayallerime kavuşayım.” demiş.

13.04.2020
Yozgat