Kalbim şimdilerde sevmek
güzel bir hikaye adı olarak tozlu raflarda
yerini aldı.

İnsanların bir çoğu sevmeyi bilen
iyi bir yüreğe sahip olmanın en büyük
’’oskarlık oyunculuğunda" ruhsuz,
amaçsız ve yüreklerinden bir haberler.

Biri gelsin
onu kayıtsız şartsız sevsin, onun her ezalarına katlansın egomanlığındalar bu aralar.

Bunu istiyorlarda sormazlar mı adama "sevda bilmez halleriyle liman liman dolaşıp o limanlarda bıraktığı sayısız yarım kalmış hikayeleriyle sevilmeyi hakedecek ne yaptı?"

Gerçi onlara sorsan çok şey yapmış.
incir çekirdeğini doldurmaz eylemleriyle karşıdaki onun kıymetini bilmemiş,en güzel onlar sevmiş.

Sevmek dedikleride,
haz odaklı olmuş yürekten sevmeleri ise kitaplar arasında bir tatlı masal olmuş.

Böyle işte kalbim maalesef dildeki sevdalar yürek de heves olarak yaşanıyor bu gunlerde.

O eskilerin gerçek aşk hikayeleri şimdi sadece bir masal.

İşte kalbim o yüzden ben tekrardan sevip kalamıyorum alâlede yüreklerde.

Çünkü bir kere kɑçɑr uçurtmɑsı işte sonrɑ gökyüzüne küser insan..

Benim hikayemde biraz böyle isteyerek tercih etmedim ben bu yalnızlığı.

Heves kadar kolay kırılan başka ne vardı ki şu dünyada?

Ve ben aşk oyunu oynayan yalancılardan cok yoruldum.

Beklemekten de..
Umut etmekten de..

Seven bir kalbe sahip olmaktan da çok ama çok yoruldum.

Aşka hevesim kalmadı.

O yüzden sormasınlar bana nasılsın diye Yoruldum yorgunum.

Nevin Aktekin Gülfırat