Henüz ortaokul yıllarında ve daha ötelerde vardı hayallerim. Tabi düşünmeye başlayan çocuk hayal dünyasına da girer usulca. Pembe mor ve güzel hayallerim vardı.

Aklımda, ruhumda , gözlerimde gezen. Bu hayallerle yazıyorum.
Mutlu bir çocuktum _ arada _ gözyaşlarım olsa da.

Evimizdeki güzel renkli günler, babamın uzak bir yerlere gezmeye ya da görevle gitse beni de- hasretime dayanamaz- yanına alırdı. Mutlu bir geziden birlikte eve dönerdik.

Kardeşlerimle hem arkadaş ,hem sırdaş, her şeydik ,bazen bölüştüğümüz ekmeğimizde ,aşımızda, şarkımızda hayaller kurardık birlikte.

Güzel günler geçerken böyle kitaplarla da arkadaşlığım zaten ilk okul yıllarında başlamıştı. Sonraları yazdığım şiirlerle hayal kurmaya başladım , öykülerle ve hikayelerle. ’’ Bir kitabım olacak diye hayaller kurarken kitap resimleri çizip kapaklarını resimleyip süslüyor kitaplarımı diziyordum.

Babama söylediğim zaman ’’ tamam kızım yaparız’’ derdi her isteğime. Ailede herkes de beni destekler - bir kişi dışında-

Hızla ilerliyordum bana göre ; okuyor, yazıyor, geziyor hiç durmadan bir şeyler başarmaya çalışıyordum . Ama , ama öyle bir yerde hayallerimi hayalimdeki umutlarımı yıktılar ki;

Bir daha solan baharım yeşermedi. Artık Sonbahar bahçelerinde bir hazan rüzgarıydı duygularım. İçimdeki şarkılar hüzün , kırık , yaşlıydı. Hep koştum yine hayallerimin peşinden , başarmak istedim yazmayı ve bir kitabı , kitabımdaki hayalleri ; Ama bıraktılar mı da içimde hiç tükenmeyen istek ve arzularıma ulaşayım.

Bir öğretmenlik değildi , bir gazeteci, bir araştırmacı ,geziler, fotoğraflar çekmek, aktif bir ayaklı kitap olmaktı tek düşüncem. Olduğu kadar olmasına uğraştım hep yarım bıraktılar yüreğimin istediklerini ,bir dikenli tel çektiler ,koşarken takılıp düşüyor,ellerim kanıyor ama ben yine aşıyor ve koşuyordum .

Sonra her şeye bir nokta bırakıp başka bir dünyaya gönderdiler, çocuk dünyam, kitap, hayaller artık bir yuva kurmuştu. Yuva mı ; savaş mı, savaş meydanı mıydı vardığım öteki hayat.

Yeniden yazıyor ,yazılar suratımda yırtılıp , göz yaşı komasına sokuluyordu içimdeki hayallerle.

Gizli yazıyor, kitap hayalleri kuruyor yine ,her seferinde kitabım diye belki bir umutla izin verirler derken ; kitap yerine bir darbe yiyordum yüzümün ortasına...

Sonra bir ömür geçti hep bu hayallerle yaşadım,düş kurdum , kitaplarların içine gömülüp onlarla yaşadım. Okudum durmadan ,okurken,yasaklı saklı okudum.

Şimdi istediğim gibi okuyorum ,yazıyorum kitap da çıkarırım her an ; ama ya içimdeki hayalim ,hayal dünyamdaki pembe güller nerede , istediklerim nerede ?

Bir heves mi kaldı ki yapayım bütün bunları . Bir kovayım şimdi içinde hazan yaprakları dolan, bunları kim döküp içine tekrar mavi pembe güller dolduracak.

Hayallerim vardı yaşanan çağda her şey güzel, güllük gülistanlıktı, gül zamanında.

Ya şimdi ?

Hayallerime ne oldu ? hayal dünyamı hasret dünyası yaptılar...hüzün dünyası yaptılar, göz yaşı selleri saçtılar

Dünyama güvensiz çalılar astılar...

Şimdi nerede hayal dünyam...

Günay Koçak 18.11.2022