İlkokul 1. Sınıf

Sevgili anneler ve babalar, ebeveynler. Yeni bir ders yılı başlayalı bir ayı geçti ve bu ders yılında da daha öncekiler gibi, aynı şeyler öğrenilecek. Tıpkı siz küçükken, ilk okula başladığınız zaman ki gibi, çocuğunuz alfabeyi, yazı yazmayı ve saymayı öğrenecek. Bu öğrenim yılında da tıpkı daha önceki öğrenim yıllarında olduğu gibi öğretmenler, öğrenci velilerinden, çocuğun eğitimi için yardım talep edecek. Veliler ise çocuklarının eğitimi için bunu kabul ederken, öncelikle şunu çok iyi bilmeliler ki, 6 yaşında bir çocuğun en önemli varlığı psikolojisidir. Çocuk o yaşlarda oyun, oyuncak, internet, telefon, tablet, çizgi film, şeker, çikolata gibi zaaflara sahiptir.

Siz çocuğunuza ders verirken masanın üzerinde ki bir çikolata veya kıyıda köşede duran bir oyuncak, açık olan bir televizyon onun öğrendiği harf, hece veya kelimeyi bilinçaltında ki diğer çağrışım yüzünden soyut olarak geçecektir. Ertesi gün öğrendi sandığınız herşeyi yinelemek zorunda kalacaksınız. Bu sebepten dün öğrendi ve bugün unuttu diyerek düşünüp çocuğunuza yüksek sesle, bağırarak, şiddet ile müdahale ettiğinizde çocuk psikolojik olarak darbe alacak. Öğrenim güçlüğünü korku ile belki yenecektir. Fakat topluma antisosyal veya ileride daha büyük sorunlara mahal verecek hastalıkların temelini atmış olacaksınız. Çocukların yaş olarak çok önemli ve en değerli anılarının acı bir hatırası olmamak için onları anlamak ve zor durumda bırakmamaya özen göstermelisiniz. Öğretmek, öğretimde yenilikler denemek her zaman olacaktır. Tabi ki ödüllendirme de bunlardan en önemlisidir. Lakin önceden ödülü söylemeyip bir vaat niteliğine dönüştürmemeye özen göstermek gerekir. Yoksa çocuk her yaptığı eylem sonrası ödül bekleyecek ve bunun neticesinde hayal kırıklıkları olacaktır.

Çocuklarınız belki canınızdan bile önemlidir. Onlar sizin dna larınızı daha iyi ve daha ileri taşımak üzere olan ölümsüzlük zincirinin halklarıdır. Zayıf bir zincir ise her zaman kendisi ve kendisinden sonra gelecekler için bir tehlike unsurudur.

Sizin hal ve hareketlerinizin olumsuzluğu bile onları belki üzecek, Belki korkutacaktır. Bu sebepten öğretirken, eğitirken, kendimizi düşünelim hayallerimizi, çocuğumuzun hayallerini, çocuklukta yaşadığımız olumsuzlukları düşünelim. Çocuğumuza hataları olduğunda yüzüne gülümseyerek tekrar edelim, eğer sinirlerimiz bozuldu ise ara verip kendimizi toparladıktan sonra devam edelim. Unutmayalım ilkokulda orta seviyenin altında, hatta birçok kez başarısız olup ortaögretim ve üniversitede veya hayatta birçok başarıya imza atmış örnekler mevcuttur. İlköğretim sadece bir başlangıçtır ve hiçbir başlangıç kesin netice değildir.