Susturucuyu bıraktım çekmeceye. Oradan kullanabilmelisiniz arşın kelimelerini.
Yolunmuş çiçeklerden kaçın

...


Gülsüme kalsa bu eve hiç yerleşmemeli idi. Gülsüm yaşamı kadersizlik olarak addediyordu. Oysa Gülsüm tedbirsizdi. Otuz koli açılmayı bekliyordu. Hayata yeniden başlamak ne kadar güçmüş. Bir ceviz ağacım bile yok. Dedi içinden.
Gülsüm koridordan yürüyerek mutfak kapısına ulaştı. Şu durumda makarna en kolay yemekti. Ocağa su koydu. Mutfak masasını boşalttı. Üzerini sildi. Pencereyi açtı. Zorunlu hizmetten sebep bu köye gelmişti. Deveci köyü etrafı küçük yeşil ağaçlarla çevrili sessiz bir meskendi.

Hazan, oklarıyla teşrif ettiğinde Gülsüm henüz beş yaşındaydı. Annesini yangında kaybedince tam üç yıl konuşmadı Gülsüm. Bir gün Hazal ile karşılaştı ve ona döktü üç yılın birikintisini. Arkadaş oldu Hazal. Gülsüme yeşil bir defter verdi. Gülsüm bu sefer deftere döktü içini. Defter bittiğinde bir yenisini daha edindi. Böylece bu yaşına kadar bir koli dolusu yeşil defteri oldu. İlk o koliyi açmalıydı Gülsüm. Şu an içini dökmeye çok ihtiyacı vardı. Anneye ihtiyacı vardı çünkü. Her zamankinden çok…

…