Türk insanı patronluktan marabalığa düşünce ekmek parası uğruna bir çok kapıyı zorlamıştır. Önce Almanya’nın yolunu tutmuştur sonra Avrupa’nın diğer ülkeleri Fransa, İngiltere, Hollanda ve Belçika’nın kapısını aşındırmıştır. Daha uzak diyarlara Kanada ve Avustralya’ya açılmıştır. Ortadoğu ülkeleri bile ekmek kapısı olmuştur. Ancak her nereye giderse gitsinler adları Alamancı olarak kalmıştır.
...

Patronluktan marabalığa meselesinin özü bir imparatorluktan geriye kalan acının ve gözyaşının neticesidir. Gerçek hakimiyetten uzaklaşıldığında, güç zaafiyetine uğranıldığında tebanız her türlü zorluğa maruz kalır. Suudlar’’ın ülkesinde de çalışır, Kaddafi’nin Libyası’nda da, Saddam’ın Irak’ında da.
...

Bir yakınım söyledi başlıktaki ifadeyi. Orada zaten bir kıymetimiz yok burada da hiç hesaba alınmıyoruz. . Orada vatandaş bile olsak ülkesinin insanı birinci, milliyeti farklı ancak meşrebi bir olanlar yani İtalyan’ı Yunan’ı, Bulgar’ı ikinci, eski sömürgesinden olanlar Faslı’sı, Tunuslu’su, Cezayirli’si, Surinamlı’sı üçüncü bizse ancak dördüncüyüz. Onlar kendi durumlarına orada bizse burada üzülüyoruz.
...

Bir dönem işçi dövizi meselesinde kafileler davulla zurnayla törenle karşılanırdı. Gün geçti devir değişti durum bütünüyle farklılaştı. Şimdi bu sıfatlar yakıştırılır oldu. Üzücü bir durum değer görmemek, yük kabul edilmek, başka başka nedenlerle dışlanır olmak.
...

Anlamalıyız Alamancı vatandaşlarımızı. Sıcak karşılamalı, bağrımıza basmalıyız. Düştükleri yalnızlık girdabından çıkarmaya çalışmalıyız. El uzatmalıyız. Meselelerine çözüm aramalıyız.



Kemal SEYFİ
21.08.2022