Ağustosun bu sıcak günlerinde ne yazmak ne de okumak içimden gelmiyor.Yapraklar cansız, toprak kuru, yüzler asık. Sokakta , caddede gelen geçen ter içinde. Herkesin elinde su şişesi bittikçe çeşme arıyor.Resmen tepemizden buğ çıkıyordu. Kim kiminle sohbet etse konu dönüp dolaşıyor iklim değişikliğine geliyor, herkes bir şeylerden dem vuruyordu. Eskiden böyle sıcaklar yoktu, yağmur yağdı mı hemen seller gelmezdi, kimse kimseye selam vermiyor, birisi şuracıkta ölse bir yudum su vermezler falan filan...

Bulunduğum duvarın ön yüzündeki iki adam da bu minvalde konuşurken,
Son sözleri iri kıyım olan söylemişti.

Onlar canciğer sohbet ederken duvarın arkasından ses geldi.

-Nefes alamıyorum Adem kooşşşş...

Adem, saçı başı dağınık, çizgili
pijamasıyla bahçeli ve tek katlı evin demir kapısını zar zor açtı.
Bitkin ve yorgun gözlerle koştu adama. Adam zor nefes alıyordu.Belli ki tek nedeni sıcak değildi.Duvarın dibinde sundurmanın altında kanepede yatıyordu. Adem, adamın başını dizine koydu, yudum yudum su içirmeye başladı. Bir kaç yudumdam sonra, Adam sağ eliyle "Yeter " der gibi hareket yaptı. Adem anlamamış olacak ki tekrar su vermeye çabaladı.Adam, zar zor Adem’in elini tuttu ve ağzındaki suyu pıskırdı. Adem, ne yapacağını şaşırmış vaziyette adamın başını yastığa hızlı bir şekilde koydu ve geldiği yere doğru hızlıca koştu.

Bahçenin önünde duran iki adam da konuşmayı bırakıp onları izlemeye koyuldular.Hatta içlerinden kısa, kel ve tıknaz olanı ;

-Rasim abi yardim edelim mi, dedi.

İri kıyım olan Rasim kaba bir ses tonuyla;

- Bize mi kaldı bu sıcakta adama yardım etmek Sami. Kafamdan kaynar sular akıyor zaten.Hem sana ne Sami, sen iyilik meleği misin Sami. Sami sen kafayı mı yedin, sen iyi misin saf Sami, bu devirde iyilik yapmanın ne kadar kötü olduğunu bilmiyor musun Sami? Adam ölse başımıza kalacak.İşin yoksa karakolda ifadeyle uğraş değil mi Sami ?

Dişlerini ve ellerini iyice sıkmış Sami’ye saydırıyordu.

Ses tonunu ayarlamaya çalışan Sami, Rasim’in yüzüne acıyarak baktı ve;

-Baksana Rasim abi oğlu da gitti gelmedi.Ya ölürse adama yazık değil mi?

İyice küplere binen Rasim kaba ve alaycı ifadeyle;

-Bize ne Sami, biz onun nesiyiz? Babası mı, anası mı, oğlu mu.Baksana oğlu bile gitti gelmedi.Ya bulaşıcı hastalığı varsa ya Covidse Sami...Ben sana iki saattir ne anlatıyorum Sami.

Duvarın içinde ise adam, iyice komaya girmiş vaziyette tir tir titriyor, ağzından salyalar akıyordu.

Ani refleksle Sami ile beraber duvardan aşağı atladık.Sami adamın ellerini ben ise ayaklarını tuttuk. İki kişi hasta ve mecalsiz adamı zaptedemiyorduk. Gayriihtiyari kafamı yukarı kaldırdım.Duvarın dışında kalan binalardan ve yoldan geçenlerden bir kişi bile dönüp bakmadı.Yandaki tek katlı komşuları bile oralı değillerdi.

Duvarın içindeyse bir hasta ve iki kişiydik.Oğlu da yoktu.

Adam titredi biz titredik.

Ahh duvarlarrrr. .