Türkiye Akademisyeni olarak bir okulda okuyorduk. Adana’da Hep sevdiğim bir Kardeşim vardı. Abdulselam Demirkılıç; ona her zaman nasihat ederdim. Abim Erkan bey ANADOLU OKULUNDA 1923 ’te mezun olmuş bir fakültede Hamallık etmiş. Ben de Irgatlık yaparak zaman harcamışım Abdulselam bey; öyle samimi bir güllerdi gözyaşlarım bitmek bilmedi. Öyle yorucu hir dönemin zorluğunu yaşıyordum. Okulun bahçesinde Saz çalan bir Çocuk gòrdüm. Ve keşkelere bende bir Sanatçı olsaymışım Amcamın Kızı Leyla Hanımla Tanıştım. Seyfeddin bey çok çalışkan bir hakimmiş
Benim Babam ’da Doğan. BEYmiş Adanaya hep Okuyarak geçmişte 18 Yaşlarındayken bıçaklı Saldırıya uğeanmış hayatında hiç emin olmaya başlamış.
Mukahan beye itiraf ettim. Bana orhundun duvar yazısını verdi . Bunu iyi sakla derdi. Bana Gün doğacak tüm çocuklarızı seveceğiz...
Demirkılıç Ailesi