VEDA

Veda olduğunu nereden bilebilirdik ki, halbuki 11 Kasım 2018 öğleninde sağlık adına güzel gelişmeler olmuştu. Sanki baharın habercisi güneşler doğmuştu içimize…Oysa vedaya hazırlanmışsın anam. Bu son anlardaki halleri, halk arasında ölüm iyisi diyorlarmış... O gününün akşamında acı haber geldiğinde ne yapacağımı bilemedim. Geceye doğru üstü örtülü sedyen hastane koridorlarında ilerlerken loş duvarların karşıladığı morg kapısı belirmiş ve görevlinin, o güzel yüzünü açmasıyla içimde acılar yumak yumak olmuştu. O an geçmiş belirdi içimde anam, İrfaaan diye seslenişin, çocukluk yıllarım, seninle geçirdiğim saatler günler haftalar…Anılar film şeridi gibi gözümden geçerken, görevliye; “Bir daha yüzünü görebilir miyim annemin.” Dedim. İyi ki diyorum şimdi ana, iyi ki yüzünü tekrar açtıklarında yanaklarını öpüp saçlarını okşamışım. Bir daha görecek, yanaklarından öpüp, saçlarından okşayabilecek miydim…İyi ki ah…! İyi ki…!  Ebedi hayatın ilk durağı kabrinde nurlar içinde uyu anam…Allah rahmet eylesin.

İrfan Yıldırım Çevik