HAYATIMIZ SINAV

Yediden yetmişe herkesin diline doladığı bir klişedir ‘’Hayatımız Sınav’’ ifadesi. Kimimiz bunu bir zorunluluk gördüğümüz için yaparız, kimimiz de alışkanlık olduğu için yaparız. Ama her ne olursa olsun bir yaşam biçimidir sınavlar. Manevi boyutuyla ele alacak olursak dünyaya gelişimiz de bir sınavdır aslında. Bu yüzden bir yaşam biçimi olarak görmekte bir sakınca görmüyorum sınavı, sınavları…

Hele ki Türkiye gibi sınavlar cenneti bir ülkedeysek hiç sorun olmayacaktır. Çünkü daha küçükken öğrettiler bize başarılı olmanın yolunun sınavlardan geçtiğini. Bir gayesi olanımız da bu uğurda harcadı belki de hayatının en güzel yıllarını. Ve harcamaya da devam ediyor. Her bitirdiğimiz okulun ardından yapıştırdılar hemen sınavı. İsimleri farklı olsa da amaçları aynıydı: başarılı olmak, en iyisi olmak. İyi okullarda okumak ve akabinde güzel bir yaşam sürmek için şarttı sınavlar. Kimimiz başarılı olduk, kimimiz olamadık. Yine de devam etti hayatımız.

Başarısız olduğumuz için belki biraz üzüldük, belki hayatımız farklı yönlere kaydı ama sonunda öğrendik hayatın testten, sınavdan ibaret olmadığını. İmrendik başarılı olan arkadaşlarımıza, hatta yeri geldi kızdık kendimize. Ama yine de küsmedik hayata, bırakmadık mücadelemizi. Keşkeler sarsa da zaman zaman dilimizi aslında en büyük kurban yine kendimizdik. Bunu anlamak için bedeller ödememiz istendi, ödedik. Sonunda galip geldik. Böyle de olmak zorundaydık hayatta.

Çünkü her şeyin sınava endeksli olduğu bir süreç olsa da önümüzde, kim ne derse desin sınav, her şey demek değildir. Sınavı kaybetmek ne dünyanın sonudur ne de sizin sonunuz… Bu hayatta insandan daha değerli bir şey yoktur. Elbette oyunu kurallarına göre oynamak önceliğimiz olmalıdır. Sistem denilen canavarın çarklarında ezilmemek için emek vermeli, alın teri dökmeliyiz. Diğer bir ifadeyle elimizden gelen gayreti sonuna kadar göstermeliyiz. Her şeyi yapsak da yapamadığımız hiçbir şey için de kendimizi günah keçisi ilan etmenin anlamı yoktur.

Hele ki hayati önem arz eden merkezi sınavlardan sonra öğrencilerimizin ruh halini az çok tahmin edebiliyoruz. Hayata küsme noktasına gelen mağdur öğrencilerimiz ve umduğunu bulamadığı için öğrencilerden daha fazla dertlenen velilerimiz elbette olacaktır. Lütfen bunların hiçbirini yapmayın. Başarısız olmanın utancını yaşayan çocuklarınıza onlara baskı yaparak daha fazla zora sokmayın. O çocuklar bizim çocuklarımız. Başarılı olmak olduğu gibi başarısız olmak da var bu hayatta.

Ve şunu asla unutmayın ki, ne olursa olsun onlar da birer insan. Olan biten hiçbir şey çocuklarımızdan daha değerli değildir. Olmamalıdır da. Onları yargılamadan önce lütfen onların birer insan olduğunu düşünün ve öyle yargılayın çok yargılamak istiyorsanız. Sınavlar kaybedilir ama ikinci, üçüncü bir şans pekala bulunur. Ama insan kaybedildi mi işte onun yeniden kazanılması çok zordur. Lütfen daha bir duyarlı olalım bu konuda.

Ve tüm yükü sırtında taşıyan gençler! Sizler birer makine değilsiniz. Sizin de insani yönleriniz var. Bunun bilincinde bireyler olarak hazırlanın sınavlara. Ne öncesinde ne de sonrasında kendinize hayatı zehir etmeyin. Sınavınızın kötü olması sizi kötü bir insan yapmaz. Sadece o anda iyi performans gösterememişsinizdir, bu kadar. Dediğim gibi hiçbir kötü sonuç sizin için dünyanın sonu değildir, olmamalıdır da. Her şartta ayakta kalmayı bilin, kendinize güvenin. Her zaman elinizden gelenin en iyisini yapmaya gayret edin. Verdiğiniz emeklerinizin elbet karşılığını alırsınız. Ne olursa olsun ilk hezimette enseyi karartmayın. Her şeyin gönlünüzce olması dileğiyle… Unutmayın; her şey bir sınavdır bu hayatta. Ama sınav her şey demek değildir. Kalın sağlıcakla.

NECATİ DİLEK