Şimdi Şiir Konuşsun

Bırakın her şeyi şimdi, şiir konuşsun. Hayat koşturmacasının içinde ruhunuzu okşayın, inciten acılarınızı bir anlık da olsa rafa kaldırın. Yaşanmışlıklara, yaşanmamışlıklara; ahlara, tühlere, vahlara şiirle derman arayın. Aldırmayın o şiir karın doyurmaz diyenlere. Belki şiir karnınızı doyurmaz ama ruhunuzu doyurur. Dertlerinize derman olur. Şiir olup akın taş kalpli yüreklere.

Şiir ki, nice yürekleri tuz buz etmiştir, etmeye devam edecektir. Yürekten kopup gelen mısralara hangi fani karşı koyabilir ki zaten? Küçümsemeyin şiiri. Yakmasın sizi o kavurucu ateşinde. Güzel bir bahar günü ve siz o baharı görebiliyorsanız şükredin halinize. Dünyalık kaygılarınız geçmesin sizin önünüze. Hangi dert, tasa sizden daha değerlidir ki? Umutvar olun, kendinizi ne karanlığa hapsedin ne de başkalarının sizin karanlığınızda kalmasına izin verin. Buna hakkınız yok bilesiniz. Her şeye rağmen yaşamak güzel şey… İnsanın içini ısıtan güneşse, ruhu ısıtan şiirdir kanımca.

Onca koşturmaca içinde vaktim yok demeyin, var olduğunu sizden daha iyi biliyorum. Adı akıllı ama kendi akılsız olan ekranlarınızdan kaldırın bir anlık kafanızı. Şöyle sizi başka alemlere götüren şiir kitaplarına bir göz atın. O kadar çok şiir var ki sizi anlatan. Şiir vadisinde biraz gezinmeye başlayınca hak vereceksiniz dediklerime. Hangi karmaşanın içindesiniz? Kanayan yaralarınız mı var? Boş verin her şeyi. Şiir deneyin, bir ilaç misali iyi gelecektir o kabuk bağlamayan yaralarınıza.
Kimimiz üzgün, kimimiz bitkin, kimimiz yorgunuz ama hepimiz yaşamayı seviyoruz bu hayatta. Şiirlerdir bize bunu öğreten. Dik durmayı, güçlü olmayı ve en önemlisi umutlu olmayı öğretir şiirler bize. Dertlerimiz sadece bize özgü değil, herkes hemen hemen aynı dertlerden muzdarip. Başkaları yaşadı ve yazdı. Size de okumak, öğrenmek kalıyor geriye. Bir yol gösteren, bir kılavuz gibi görün şiiri. Acaba bana ne diyor, ne anlatıyor diye sorun kendinize. Okuma konusunda atak davranın, bahanelere sığınmadan çalın şiirin kapısını. O uçsuz bucaksız vadide at koştururken kendinizden geçmek için bir şeylerin olmasını beklemeyin. Haydi şimdi ses verin nice şiire ve dinleyin onu. Bırakın öyleyse her şeyi: Şimdi şiir konuşsun.

Der ki şiir: Ben ki, nerede yaralı bir yürek görsem oradayım, dayanamam oralı olurum. İyi gelirim yaralı yüreklere. Hekimler yazmaz beni reçetelere ama ben dünya var olduğundan beri iyi gelirim yüreklere. Sevdin, sevildin bana düşer yolun. Sevilmedin benden geçer yolun. Umutsuz musun, kalbini mi kırdı taş kalpliler ya da kendini boşlukta mı hissediyorsun gene benden geçer yolun. Dedim ya ben her yerdeyim. Her taşın altında ben varım, yeter ki sen görmek iste. Unutmadım o yüreğin kıpır kıpır olduğu zamanları. Hemen aldın kalemi eline, yazdın yüreğinden geçenleri. Hani yoktum ben senin hayatında. Kandırmayalım şimdi birbirimizi. Ben insanoğlunun hayatının bir parçasıyım ama ondaki gurur yok mu o gurur? Onu kırıp girmez eşiğimden içeri. Oysa ben bilirim ki, insanoğlu yediden yetmişe şairdir. Vardır hepinizin kıyıda, köşede karaladığı birkaç şiiri.

Öyleyse benden bu kaçışın niye? Okusana beni içine çeke çeke. Derman olayım her bir derdine. Dilinden düşmeyen şarkılarda bile ben varım bilmez misin? O şarkılarda oynayıp kendinden geçerken beni oku deyince neden dudak bükersin? Ben her zaman hayatındayım. Ve olmaya da devam edeceğim. Sen üzüleceksin, sevineceksin gün gelip ağlayacaksın. Ben her zaman yanında olacağım vesselam. Okuyun beni, okuyun şiir kitaplarını. Herkes şair bu topraklarda ama şairler okunmamaktan şikayetçi yine de. Bir terslik var mı bilmem bu işte ama okunmadığımız aşikar gün gibi. Şiir eksilmesin pencerenizden, şiirle kalın, şiir tadında kalın.

NECATİ DİLEK