Mehmet ve Asiye evliliğe ilk adımlarını yeni atmışlardı. Söz, nişan, düğün dernek derken evlilik gerçekleşmişti. Mehmet, zengin bir aileye mensup delikanlıydı. Asiye ise fakir ailenin biricik kızıydı. Mehmet’in ailesinin eli boldu. Nişanda, düğünde Mehmet’in ailesi dolu dolu harcamıştı. Kız ailesin bir dediğini iki etmemişlerdi.
Mehmet’in sıcacık bir yuvası vardı. Evini geçindirecek iyi derecede bir de işi vardı. O, işe gider, her akşam evine dönerdi. Hanımını bekletmemek için bir yere sapmadan erkenden doğruca evine dönerdi. Akşamları evine dönerken elinde büyük bir poşetle gelirdi. Eşinin her istediğini alırdı. Ona türlü türlü hediyeler getirirdi. Asiye, kocasının gelme vaktini bilirdi ve onu dört gözle beklerdi. Kocası geldiğinde kapıyı açar ve elindeki poşete dikkatle bakardı. Poşeti elinden alır ve içeri girerdi. Asiye’ye hediye almadığı gün yoktu. Asiye Hanım Mehmet’in yüzüne bakmazdı direk elindeki poşete bakardı. Adeta gözünü elindeki poşetten ayırmazdı. Mehmet bir gün kendi kendine dedi ki:
“Bu gün ilk defa evime poşetsiz geleyim. Eşim bu durumda ne yapacak?”
Gerçekten de o gün Mehmet evine poşetsiz gelir. Kapının ziline basar, zilin sesini duyan Asiye heyecanla kapıyı açar. Asiye Hanım ilkönce kocasının elinde poşet var mı diye uzun uzun bakar. Kocasının elinde poşet göremeyince döner hoyrat hoyrat kocasının yüzüne bakmaya başlar. Kocasını epeyce süzer. Bu süzmenin sonunda kocasına der ki:
“Vıh amanın! Senin gözüyün birinde arıza mı vardı? Vallahi bu güne dek bunu fark etmedim.”
Kocası Mehmet:
“Hatun bunu fark etmen garibime gitmedi. Çünkü sen yüzüme değil de hep elimdeki hediyelere, poşetlere ve çantalara baktın. Onun için bunu yadırganmıyorum.” Der.
Bunun üzerine Asiye Hanım hatasını anlar kocasından özür diler. Sonunda onu zenginliğinden değil de insanlığından dolayı sever ve ondan ilgi ve alakasını asla eksik etmez. Bundan sonraki her kapıyı açışında kocasını güler yüzle karşılar, gözlerine içine sevgiyle bakar, sonrasında elindeki eşyaları alır ve mutlu bir halde evine girer…

01.05.2022
Yozgat