yağışlı birgün
geceden beri yağıyor
inceden eylül yağmuru
derslerin yüzüne bakmak içimden gelmiyor nedense
aklıma bazen kırmızı yapraklı kırların bahçelerin süsü
bazen kıvırcık lüle lüle beyaz bir gül geliyor
biri kır çiçeği yabani haşin hırçın
diğeri uysal kırılgan saksı çiçeği
kırmızı gül kalbimin kılcal damarlarında al yuvarlar
beyaz gül ise gönül denen duygu duyum ak yuvarlar
bir kelebek bir arı misali ne ondan ne bundan olabiliyorum
anladım gönlümün derdini neden derslere bakmak istemediğini
kırmızı gül dersem akgül alınıyor boynunu büküyor
onu sevecek olursam diğeri kızarıyor baş kaldırıyor
kalbimi kırmızı güle
gönlümü beyaz güle kaptırmışım
barışın diyorum barışmıyorlar
kırmızı gül ’aşkta esas olan benim
ben olmasaydım sen olazdın ’ diyor
gönül yani beyaz gül yanıtlıyor ’ben senin ruhunum
ben olmasam senin bir körükten farkın olmazdı’
kırmızı gül alınıyor ’ bana bülbüller yanık aşkların destanını
yazdıran benim senin neyın var kimin var’
beyaz gül yani gönül ’ senin bülbülün varsa benimde dillere destan
allı turna nidalarım var seninin hükmün ömür miyadın kadardır
oysa ben senin dilin ruhunum ölümsüzüm aşkta söz benim sözüm’

hasılı şimdilik irademin hükümranı arzu çiçekleri
biri kalp diğeri gönül biri madde diğeri maddenin manası
ankara 1966

sevginin hasreti
kitabımdan (düzeltilerek)
sf. 10