İçli umut yoksunu aşk şiirleri yazan ey şair!
Aşk inançtır! KİRLETMEYİNİZ.
Aşk… Zorbanın dişlilerine atılan yem asla değil.
Zira çarkın dişlileri arasında her daim yem olmaya hazır
Sıradanlıklar olacaktır,
Yağdanlıklarında küf tutarak paslanacakların dilinde aşk gibi kutlu duygu
Pelesenk olamaz.

Şair kutlu bir amaç edinmelidir.
Yürüyeceği yolların dikenli tellerden örgüleri onu günahkâr kılmaz.

Tarafı olmaz şairin kirli siyasetin emellerine boyun eğemez.
Tutacağı tek gerçek yol aydınlık, doğruluk yolu olmalıdır
Boynuna geçireceği bir madalyası yoktur halkın
Övgüye de, yergiye de açıktır.
Şiirleri şairin ruhunu yansıtan aynadır okura tuttuğu

O ruh ki; bol oksijen, bol vitamindir
Çiçek tarlalarından, gür ormanlarından doğanın akarsularıyla beslenen.

Nasıl ki güneşin kavurduğu topraklarda derin yarıklar oluşmaya başlarsa,
O derin yarıkların tüm hücrelerinin bulutlardan boşalacak yağmurlara hasret bekleyişleri aşktır.
Aşkı bulutlar sunacak ve toprağın o hoş kokusundan aşk yücelecek, çeşni yeşerecektir.

İşte aşkın ruhu... Havamızı temizleyen bol oksijendir,
İçimize çektiğimiz teneffüs ettiğimiz.

Ne olur kirletmeyiniz!

Böylesi bir tabloyu şiirleştiren şairden beklenebilir mi?
Doğaya karşı duyarsızlık, doğayı katledenin yanında yer almak.

Doğanın kalbi şiirlerinde atmalıdır şairin
Şair iyi bir eleştirmendir, kötülüğü yerendir.
Güzelliklerden yana, sevdadan yana taraf olmak mecburiyetindedir şairim diyen.
Ruhunu kötülüklerden arındırmayana şair denemez.

İyi bir şairin attığı kurşun ancak kendini yaralar.

EY ŞAİRİM DİYEN!
BOY AYNASINDA TARTIYA ÇIK VE TART VİCDANINDA KENDİNİ
RAHATMISIN.