mustafa kemal’e hitap
( allah ona yardım etsin )
m. ikbal


aşk nedir bilir misin ’ dedi kuş
’’bilmeem ’ dedi güldü çocuk
- aşk dedi gönülleri aydınlatır
- ne nee dedi merakla sordu
- o hem bir sırdır hem değildir
- nasıl bi şey iştmedim dedi çocuk
- onu kim işitti nereden kimden işitti
sana şimdi açıkça söyleyeyim dedi devamla bunu çiğ tanesi
gökyüzünden çaldı güle söyledi bülbül de gülden işitti ve
bahar rüzgarına fısıldadı bahar rüzgarı da serpti yer yüzüne dağıttı
aşk denen varlığın nedeni olan gizemli tutkuyu
çocuk böğüdü ademoğlu oldu bir sabah seher vakti gül dalında bir bülbül
öteki kuşlara diyordu ki
- ademoğluna kanat nasib olmamiş ancak yeryüzünü elinde tutabilir
dediğini işiten ademoğlu
- ey rüzgarlar içinde uçup duran kuşlar gücenmeyin de size bi şey diyeyim
biz kendimize uçaktan çelik kanat yaptık kanadı melek kanadından hızlı
uçuşta şahin, kudrette kartal, hele lazer ışınlı keskin gözleri ...
akıl erdem öz güven dedi övdü durdu marifeteriyle uçağı
- gördüm gördük dedi anaç kuş ne ki ayan beyan birbirine düşman olan kan döken
ölüm kusan bizim taklidimiz olan oyuncak bir varlıktan başka bi şey değildir dedi
gül gül güldü kuşlar

( alıntı adepte )

muhammed ikbal
(1873-1938 )
şarktan haber
( zebur-i acem )
sf. 101-102