...
Onu kırlarda koyunların peşinde gördüğüm ve oradan alıp sınıfa getirerek yaşıtlarının arasına kattığım gün, hem dünyalar onun olmuş, hem de yüreği denizler kadar engin, yüreği ağustoslarda akan nehirler kadar serin olmuştu...

Poyraz esintilerinin hükmettiği bu sert, bu amansız coğrafyada ezilen, dışlanan, sevdalarına, hayallerine yasak konan, yazın pamuk tarlalarında işçi, kışın kendi evinde hizmetçiymiş gibi yaşayan binlerce kızdan biriydi Şadiye.

Babasını bin bir güçlükle ikna edip onu karşı yamaçta tek sınıflı, tek öğretmenli yalnız ve uzak köy okulunun seyrine dalmaktan kurtarıp, okulda cıvıl cıvıl bir halde kendi yaşıtlarıyla oyun oynarken, koşup eğlenirken görmek tarifi imkânsız bir duyguydu...
Hele o güneşte pişmiş yanaklarındaki sımsıcak ve gamzeli gülücükle, yuttuğu harflere hiç aldırmadan "örtmenim" deyişi, kulağımda ömür boyu çınlayacak olan, umut yüklü bir ezgi gibiydi.

Fuat OSKAY